[นายกระรอก]

“คนไหนเลี้ยงช้างนี่ต้องบอกว่าลำบากมาก เพราะว่าโดยธรรมชาติแล้วช้างจะกินอาหารวันหนึ่งเกือบ ๓๐๐ กิโลกรัม เขาก็จะหากินไปเรื่อย ๆ พอแดดร้อนก็หลบนอน พอแดดร่มลมตกก็หากินต่อ บางทีกินไปยันดึก อาหารถึงจะพอเลี้ยงร่างกาย ถ้าเข้าไปในไร่กล้วยก็เวรกรรมละ ไม่เหลือหรอก เพราะว่าเขาถอนมาต้นหนึ่งแล้วเหยียบ ชักเอาไส้ไปกินอย่างเดียว ดังนั้น..ต้นกล้วยต้นใหญ่ ๆ คิดว่าช้างกินแล้วอิ่ม..ไม่หรอก เขาเอาแค่ข้างในหน่อยเดียว

ถึงเวลาถอนหญ้าขึ้นมาก็ฟาดกับขาตัวเอง ให้ดินหลุดออกก่อนแล้วค่อยกิน บางช่วงมะละกอที่วัดมีมาก เก็บไปเถอะ..จะดิบจะสุกได้ทั้งหมด เขากินหมด ใส่เข่งไป ๗-๘ เข่ง เอาขึ้นรถกระบะไป เขามาก็เหยียบ ๆ ๆ เอาเท้าเหยียบให้แตก เอางวงหยิบเขย่าเมล็ดทิ้ง เพราะว่าเมล็ดขม ฉลาดสุด ๆ เลย กินไปก็น้ำตาไหลไป นาน ๆ จะได้อิ่มสักที

สับปะรดลูกละ ๖ สลึง ก็เลยบอกเขาว่าเหมาหมดนี่แหละ มีเท่าไร นับไปนับมาได้มา ๒๐๐ ลูก ลูกละ ๖ สลึง ก็ ๓๐๐ บาท ยังไม่ทันจะขึ้นรถหมด เขาถามว่า "หลวงพ่อจะมาอีกเมื่อไร ?" เขาจะเตรียมสับปะรดไว้อีก ส่วนใหญ่แล้วราคาถูก คือชาวไร่ชาวนาลงทุนแทบตาย พ่อค้าคนกลางจะซื้อราคานี้ จะไปทำอะไรได้ ก็ต้องยอมเขา

แต่ว่าปีนี้ราคามะนาวแพงโหดร้ายมาก ในกรุงเทพฯ บางแห่ง ๑๒ บาท ๑๕ บาทแล้วนะ แต่ขอโทษเถอะ..ที่ไร่ขายลูกหนึ่ง ๒-๓ บาทเอง”