[เถรี]

เมื่อเราเข้าสู่ที่พักก่อน ตามคำแนะนำของมัคคุเทศก์ เพื่อที่ข้าวของจะได้ไม่พะรุงพะรังเวลาเราไปเที่ยวชมตามสถานที่ต่าง ๆ ปรากฏว่าเข้าไปแล้วต้องร้อง "โอ้โฮ..!" เนื่องเพราะว่าสถานที่ซึ่งจัดให้เป็นที่พักของเรานั้นงดงามสุด ๆ ต้องบอกว่าเป็นสถานที่ซึ่งทางด้านผู้เป็นบิดา คือ นายเดวิด แม็คโดนัลด์ ได้สร้างเอาไว้สำหรับลูกสาว คือ นางสาวแอนนี่ เพอรี่ ตั้งแต่ปี ๒๔๔๓ ในสมัยรัชกาลที่ ๕ ของเราโน่น..!

ลักษณะการสร้างนั้นก็เป็นเรือนแบบโคโลเนียลของยุคตะวันตกครองเมือง ปรากฏว่าเขาจัดได้งดงามเป็นพิเศษ โดยเฉพาะมุมชมวิวนั้น ทางด้านเจ้าหน้าที่เขาแจ้งว่า ถ้าอากาศดีก็สามารถมองเห็นเทือกเขาหิมาลัยด้วย แต่ว่าตอนที่เรามาถึงนั้นอากาศปิด ไม่สามารถที่จะมองเห็นอะไรได้ เมื่อพวกเราออกจากสถานที่พักแล้ว ก็ตรงไปยังวัดแห่งแรก

ตรงนี้ขอให้ทุกคนทำใจว่า ที่คณะของเรามานั้น ประกอบไปด้วยพระภิกษุสงฆ์ ขณะเดียวกันก็ยังมีญาติโยมที่ส่วนใหญ่ไม่รับประทานอาหารเย็นเสียด้วย จึงทำให้ส่วนใหญ่แล้วเขาพาพวกเราไปแต่วัด แต่ว่าถ้าหากว่าเป็นอย่างวัดเอ็นเช่ ที่ได้ไปมาเมื่อวานนั้น ก็ถือว่าคุ้มค่าสุด ๆ เพราะว่าทุกสิ่งสวยงาม "เลิศเลอเพอร์เฟ็ค" มาก

เมื่อพวกเรามายังวัดแรกแล้ว ได้สอบถามนายสุเรศวร์ว่าวัดนี้ชื่ออะไร ? ปรากฏว่าพ่อเจ้าประคุณบอกว่าชื่อยาวมาก แล้วก็ได้กดให้ดูข้อมูลในกูเกิ้ล พร้อมกับค่อย ๆ บอกชื่อวัดทีละคำให้พวกเราสะกดเป็นภาษาอังกฤษแทน ทำให้ทราบว่าวัดนี้มีชื่อว่าวัดซางด็อก (Zang Dog Palri Fo - Brang Monastery) แต่ถ้าหากว่าเขียนแบบประเทศจีน ตัว D ก็จะออกเสียงเป็น ต.เต่า ดังนั้น...วัดนี้จึงอ่านตามแบบของพวกเราว่าวัดซางด็อก แต่ว่าถ้าหากว่าอ่านแบบตามภาษาจีน น่าจะชื่อว่าวัดซางต็อก ปารี โพปรัง ซึ่งเรียกง่าย ๆ ว่าวัดซางด็อกก็แล้วกัน

ในสถานที่นี้นั้น ต้องขอทางด้านเจ้าหน้าที่มาเปิดให้เราดู เพราะว่าวิหารใหญ่ได้ปิดอยู่ ภายในนั้นจะมีรูปของลามะดุดจอม รินโปเช ซึ่งเป็นลามะที่มีชื่อเสียงอย่างมากของสถานที่นี้ พวกเราเข้าไปถ่ายรูปกันจนทุกซอกทุกมุมแล้ว จึงเดินมาถ่ายรูปป้าย "ห้ามถ่ายรูป" ของเขา เพื่อเป็นการแสดงให้เราได้รู้ว่า การเห็นป้ายนั้นเป็นการเห็นทีหลัง จึงไม่ได้กระทำตามกฎเกณฑ์กติกาของเขา..!