[เถรี]

เรื่องพวกนี้ ถ้าหากว่าตบมือข้างเดียวจะไม่ดัง แต่ว่าแรงกรรมที่ได้กระทำร่วมกันมาในอดีต มักจะบันดาลให้เราเผลอไปตบมือด้วย หรือไม่ก็ยื่นหน้าไปให้เขาตบ ก็ดังจนได้ ตรงส่วนนี้ถ้าหากว่านักปฏิบัติไม่รู้จักระมัดระวัง ท้ายสุดก็จะโดนกิเลส รัก โลภ โกรธ หลง ดึงจ่อมจมอยู่กับวัฏสงสาร ไม่สามารถที่จะหลุดพ้นไปไหนได้ จึงเป็นเรื่องที่ต้องระมัดระวังตัวเองเป็นอย่างสูง

อย่างที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านเตือนเอาไว้ว่า อยู่คนเดียวเปลี่ยวกาย แสนสบาย แต่ไม่สนุก อยู่สองครองทุกข์ ถึงสนุก แต่ไม่สบาย หรือว่าท่านใดศึกษามาตามสายวิสุทธิมรรค ต้องนึกถึงพุทธพจน์ที่ปรากฏเป็นพระบาลีว่า เอกายโน อะยัง ภิกขเว มัคโค สัตตานัง วิสุทธิยา

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย หนทางแห่งตัวคนเดียวเป็นทางที่นำสัตว์ทั้งหลายเข้าสู่ความบริสุทธิ์สิ้นเชิง พระองค์ท่านไม่ได้บอกว่าเป็นทางของ ๒ คน ๓ คน หรือว่าทั้งครอบครัว

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่า สิ่งต่าง ๆ ล้วนแล้วแต่ร้อยรัดให้เราติดอยู่ในวัฏสงสาร โอกาสที่จะหลุดพ้นนั้นเป็นไปยากอย่างยิ่ง พูดง่าย ๆ ว่าลำพังเพียงขันธ์ ๕ คือร่างกายของเรานี้ก็ละไม่ได้ ตัดไม่ขาดอยู่แล้ว เรายังไปหอบเอาขันธ์ ๑๐ ขันธ์ ๑๕ ขันธ์ ๒๐ ก็คือการมีภรรยา มีสามี มีลูก มีหลานเพิ่มเติมเข้ามา แล้วเท่านั้นยังไม่พอ เทคโนโลยีสมัยปัจจุบัน ก็ทำให้เรามีขันธ์เทียม ก็คือสิ่งที่สมมติว่าเป็นตัวตนของเราเพิ่มเติมเข้ามาอีก สมัยก่อนก็เบาหน่อยมีแค่อีเมล์ สมัยนี้มีเฟซบุ๊ก มีสไกป์ มีอินสตาแกรม มีไลน์ หนึ่งยูสเซอร์คือหนึ่งตัวตน กลายเป็นเพิ่มขันธ์เข้ามาโดยไม่รู้ตัว

ถามว่าทำไมถึงเป็นอย่างนั้น ? ก็ลองดูว่าสิ่งนั้นเป็นสิ่งสมมติแทนตัวเราแท้ ๆ แต่ถ้าหากว่าคนเข้ามากด like เราก็ปลื้มอกปลื้มใจ หรือถ้าเขา unlike มา เราก็โกรธ เหมือนกับตัวตนของเราชัด ๆ กลายเป็นเพิ่มกิเลสให้ตัวเองมากขึ้น ๆ บางคนก็มีอย่างละสองยูสเซอร์ สามยูสเซอร์ ไม่มีอะไรทำก็นั่งคุยกับตัวเอง ก็ยิ่งหนักเข้าไปอีก..!

เรื่องที่เราควรที่จะระมัดระวังเพื่อที่จะ สลัด ตัด ละ สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ให้มีน้อยที่สุดเท่าที่จะน้อยได้ พอมีโอกาสก็จะได้แหกคุก คือวัฏสงสารนี้ไปให้พ้น แต่เรากลับไปหอบหิ้ว แบกหามสิ่งทั้งหลายเหล่านี้จนมากขึ้น ๆ ทุกวัน