[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันเสาร์ที่ ๖ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕ งานใหญ่ของคณะสงฆ์อำเภอทองผาภูมิ คือการจัดอบรมพระนวกะประจำปี ๒๕๖๕ เป็นอันว่าเสร็จสิ้นลงด้วยดี ได้รับคำชมเชยจากผู้บังคับบัญชาทุกระดับชั้นว่า อำเภอไกลปืนเที่ยงอย่างทองผาภูมิ ซึ่งห่างจากตัวจังหวัดถึง ๑๔๐ กิโลเมตร แล้วยังต้องวิ่งจากตัวอำเภอไปยังสถานที่จัดงานอีกเกือบ ๓๐ กิโลเมตร แต่ปรากฏว่าสามารถจัดงานได้ดี มีความพร้อมทั้งสถานที่ ตัวบุคคลและสิ่งของ

เรื่องพวกนี้จะว่าไปแล้ว หากใครมีใจให้กับงานก็สามารถที่จะทำได้ทุกคน สำคัญตรงที่ว่าเรามีใจให้กับงานหรือเปล่า ? โดยเฉพาะถ้าหากเป็นทางโลกในปัจจุบันนี้ บางคนเปลี่ยนงานทุก ๒ เดือน ๓ เดือน ต้องบอกว่า อันดับแรกเลยก็คือ หาความจริงใจต่อหน่วยงานไม่ได้ พอไม่ถูกใจก็เปลี่ยน แล้วจะไปเอาความเชี่ยวชาญในงานนั้นมาจากไหน ? ในเมื่อคุณยังไม่ทันจะสั่งสมประสบการณ์เลย ก็ไปเสียแล้ว

อันดับที่สองก็คือ สร้างความเสียหายให้กับหน่วยงาน เพราะเขาก็หวังว่าจะมีผู้มารับผิดชอบงานในส่วนนั้น แต่แล้วอยู่ ๆ คุณก็ทิ้งไปเฉย ๆ ให้เขาต้องหาคนใหม่ งานการที่ควรจะไปด้วยดีก็จะต้องมาสะดุดหยุดยั้งลง

อันดับต่อไปก็คือ ถ้าค่านิยมเป็นไปในลักษณะอย่างนี้ กิจการงานต่าง ๆ ก็ไม่มีทางที่จะเป็นไปได้ด้วยดี

เรื่องนี้ต้องดูญี่ปุ่นเป็นตัวอย่าง คนญี่ปุ่นมีความภักดีต่อองค์กร ทำงานกับบริษัทไหน ก็ทำเหมือนกับเป็นงานของตัวเอง ทำกันจนเกษียณอายุ หรือไม่ก็ตายคาบริษัทไปเลย ซึ่งการทุ่มเทตรงจุดนี้ ถ้าไม่ใช่บุคคลที่สร้างบารมีมาในระดับอย่างน้อยอุปบารมีขั้นปลาย จะทำได้ยากมาก เพราะว่ากำลังใจไม่ถึงที่จะเสียสละ หรือต่อให้กำลังใจถึง กำลังกายก็ไม่ถึง แต่ว่าในเรื่องลักษณะอย่างนี้ ถ้าหากว่ากำลังใจถึง กำลังกายถึงหรือไม่ถึงก็ไม่มีปัญหา เพราะว่าความเข้มแข็งของกำลังใจ สามารถที่จะลากกายให้ทำงานนั้นไปจนได้