[เถรี]

ตรงจุดนี้หลายท่านที่ "บ้าคลั่ง" ในเรื่องพระพุทธศาสนาบริสุทธิ์ ก็จะไปเข้าใจว่าสิ่งที่กระผมหรืออาตมภาพได้พูดนี้ เป็นการ "ลดเครดิต" พระพุทธศาสนา เป็นการปรามาสพระพุทธเจ้า อาตมาอยากจะถามว่ามีใครเกิดมาแล้วไม่มีครูบ้าง ? แม้แต่พระพุทธเจ้า เมื่อตรัสรู้อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณแล้ว ก็ยังรำลึกถึงครูทั้งสอง ก็คืออาฬารดาบส กาลามโคตรและอุทกดาบส รามบุตร ว่าเป็นผู้สมควรแก่ธรรมที่จะต้องไปโปรด แต่เผอิญว่าทั้งสองท่านมรณะเสียแล้ว สองท่านนั้นคือบุคคลที่สอนพระพุทธเจ้าจนสำเร็จสมาบัติที่ ๗ และสมาบัติที่ ๘

เราจะเห็นว่าศาสนาพราหมณ์ฮินดูนั้นไปไกลถึงขนาดนั้น เพราะว่ามีมาก่อนศาสนาพุทธเป็นพันปี ในเมื่อสั่งสมองค์ความรู้มาขนาดนั้น องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เมื่อศึกษาวิชาการ ไม่ว่าอย่างไรก็หลุดจากเงาของศาสนาพราหมณ์ฮินดูไม่ได้ เพียงแต่ว่า พระองค์ท่านค้นพบเพชรยอดมงกุฎ คืออริยสัจ ๔ ที่ไม่มีใครสามารถรู้เห็นได้ จึงสามารถที่จะดึงเอาความศรัทธาของบรรดานักบวชศาสนาต่าง ๆ ให้เข้ามาหาศาสนาพุทธ จนสามารถตั้งศาสนาพุทธได้สำเร็จ

แต่หลายสิ่งหลายอย่างที่เมื่อมาปรับใช้แล้วมีประโยชน์ พระองค์ท่านก็ไม่ได้ทิ้งของเขา แต่มาปรับให้เข้ากับพระพุทธศาสนา ไม่ว่าจะเป็นศีล ๕ เป็นการแสดงธรรมในวันพระ เป็นการจำพรรษาของพระภิกษุ เป็นต้น เพราะว่าองค์สมเด็จพระสัมมาพุทธเจ้าทรงสัพพัญญุตญาณ รู้ทั่ว รู้รอบ รู้จริงทุกอย่าง รู้ว่าบรรดานักวิชาการคลั่งศาสนาต่อไปจะต้องมีอย่างแน่นอน จึงได้กล่าวถึงเรื่องทั้งหลายเหล่านี้อย่างชัดเจนว่ามีที่มาที่ไปอย่างไร โดยที่พระองค์ท่านไม่ได้ค้านว่าของใครดีหรือไม่ดี หลักธรรมของศาสนาใดดีหรือไม่ดี แต่พระองค์ท่านนำเสนอในสิ่งที่ดีกว่าให้