[เถรี]

โดยเฉพาะยุคสมัยของคนกินคนอย่างในปัจจุบันนี้ ต้องบอกว่าคนเราส่วนหนึ่งแย่กว่าสัตว์เดรัจฉานอีก กฎเกณฑ์ของสัตว์เดรัจฉานก็คือ ผู้ที่แข็งแกร่งกว่าจะได้ครอบครองทรัพยากร โดยเฉพาะอาหาร แต่ก็ไม่ได้ไปเบียดเบียนผู้ที่อ่อนแอกว่ามากไปกว่านั้น ผู้ที่อ่อนแอกว่าต้องไปหาทางเอาตัวรอดเอง

แต่สังคมปัจจุบันของเราเป็นสังคมของคนกินคน ที่บอกว่าร้ายกว่าสัตว์เดรัจฉาน ก็เพราะว่าถ้าคุณอ่อนแอแพ้พ่ายจะกลายเป็นเหยื่อเขาตลอดไป ไม่ใช่แค่ออกห่างจากผู้แข็งแรงแล้วจบ แต่คุณจะไม่มีที่ยืนในสังคม

พ่อแม่คนไหนที่เลี้ยงลูกในลักษณะแบบนี้ ขอให้คิดเสียใหม่ คิดโดยตรรกะธรรมดาว่า เราแก่กว่า เราต้องตายก่อนแน่ ถ้าหากว่าเราตายแล้วลูกไม่สามารถที่จะทำอะไรได้ด้วยตนเอง นอกจากรอพึ่งพ่อแม่ ลูกจะต้องยากลำบากขนาดไหน ?

จำไว้ว่าเลี้ยงลูก ถ้ารักลูก โบราณบอกชัดแล้ว รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี ถ้ามือหนึ่งถือขนม มือหนึ่งต้องมีไม้เรียว ไม่ใช่ยื่นแต่ขนมให้ตลอดเวลา แต่ไม้เรียวไม่มี ทุกวันนี้ถึงได้กลายเป็นลูกเทวดากันหมด

พอเกิดปัญหาอะไรขึ้นมาในสังคม ก็ออกมาพูดว่า "ลูกฉันเป็นคนดี" การเป็นคนดีในสายตาของพ่อแม่ กับคนดีในสังคม เป็นคนละเรื่องเดียวกัน เพราะโบราณบอกชัดแล้วว่า "ความรักทำให้คนตาบอด" ด้วยความที่รักลูก พ่อแม่ก็เลยตาบอด มองข้ามความบกพร่องของลูกไป