[เถรี]

เมื่อได้ถวายมุทิตาสักการะแด่พระครูวาทีวรวัฒน์, ดร. ซึ่งนอกจากเป็นเพื่อนร่วมรุ่นปริญญาเอก เป็นเพื่อนร่วมรุ่นพระอุปัชฌาย์แล้ว ก็ยังเป็นเลขานุการองค์กรพระอุปัชฌาย์รุ่นที่ ๕๑ ในเขตปกครองคณะสงฆ์หนกลาง ซึ่งกระผม/อาตมภาพทำหน้าที่ประธานรุ่นมา ๒ สมัยแล้ว

ท่านพระครูวาทีวรวัฒน์, ดร. นั้นต้องรับโรงเรียนการกุศลภายในวัดไว้บริหารจัดการอีก ๑ อย่าง ในฐานะที่เป็นเจ้าอาวาสเต็มตัว จึงได้พากระผม/อาตมภาพไปดูสถานที่ โดยที่ฝากเอาไว้ว่า "ถ้าหากท่านประธานมีเวลาและคิดถึงวัดมหาธาตุวรวิหารของจังหวัดเพชรบุรีขึ้นมา ขอให้คิดถึงโรงเรียนไว้ก่อนนะครับ เพราะว่ากระผมจะปรับปรุงโรงเรียนซึ่งค่อนข้างจะทรุดโทรมแล้ว ให้ดีขึ้นมาอีกวาระหนึ่ง"

เมื่อกระผม/อาตมภาพเดินดูแล้วก็เห็นว่า การที่ท่านจะปรับปรุงห้องเรียนให้มีเครื่องปรับอากาศ หรือว่าปรับปรุงห้องน้ำให้ดูหรูหราเหมือนโรงแรม ๕ ดาวนั้น เป็นเรื่องที่เกินความจำเป็น เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่านักเรียนสามารถเรียนในห้องที่มีพัดลมได้ แล้วในขณะเดียวกัน ห้องน้ำแค่พอใช้งานได้ แต่ให้สะอาดเรียบร้อยก็เพียงพอแล้ว

ส่วนที่ควรจะทำก็คือ อันดับแรก ให้สนับสนุนในเรื่องของอาหารสำหรับเด็ก ไม่ว่าจะเป็นนมกล่อง หรือว่าอาหารที่เพิ่มเติมให้ครบ ๕ หมู่ในทุกมื้อ อีกส่วนหนึ่งก็คือ ให้ดูว่าครูบาอาจารย์ท่านใดมีความขยันขันแข็งและมีใจให้กับโรงเรียน ก็สนับสนุนให้เรียนต่อในระดับที่สูงขึ้นไป อย่างเช่นว่า ปริญญาโทหรือว่าปริญญาเอก จะได้มาช่วยกันพัฒนาโรงเรียนการกุศลของวัดให้เจริญไปมากกว่านี้

ส่วนการที่จะปรับปรุงตัวอาคารต่าง ๆ นั้น การปรับปรุงตามที่กระผม/อาตมภาพเห็น น่าจะเป็นการปรับปรุงที่ต้องบอกว่า "เสียดายงบประมาณ" เพราะว่าในส่วนของอาคารเก่าที่เป็นครึ่งตึกครึ่งไม้จวนจะหมดสภาพแล้ว ถ้าเราปรับปรุงห้องน้ำให้ดี ติดเครื่องปรับอากาศในห้องเรียน ก็คาดว่าตัวอาคารจะอยู่ได้ไม่นาน ดังนั้น..ควรที่จะสะสมงบประมาณเอาไว้ แล้วทำตัวอาคารใหม่ทีเดียว สิ่งต่าง ๆ ที่จะปรับปรุงก็เท่ากับเป็นส่วนควบของตัวอาคาร เท่ากับว่าจ่ายงบประมาณทีเดียวจบทุกเรื่อง เหล่านี้เป็นต้น