เหตุที่เป็นเช่นนั้น ไม่ว่าจะเป็นพระภิกษุ สามเณร แม่ชีหรือฆราวาส ก็เพราะว่าท่านทั้งหลายปฏิบัติข้ามขั้นตอนครับ แล้วเราก็มักจะข้ามขั้นตอนกันด้วยความเข้าใจผิดว่านั่นใช่แล้ว เราปฏิบัติข้ามขั้นตอนเพราะอะไรครับ ? เพราะว่าหนทางของการปฏิบัติธรรมของเราที่ถูกต้องที่พระพุทธเจ้าทรงค้นพบ ก็คือมรรคมีองค์ ๘ ย่อลงมาเหลือ ศีล สมาธิ ปัญญา ที่เรียกว่าไตรสิกขา ท่านทั้งหลายกระโดดไปปฏิบัติสมาธิ โดยมองข้ามศีลไม่ได้นะครับ เพราะว่าศีลขัดเกลา กาย วาจา ใจ ของเราในเบื้องต้น เพื่อให้คู่ควรต่อสมาธิครับ ในเมื่อศีลขัดเกลา กาย วาจา ใจ ของเรา เราระมัดระวังศีลเป็นปกติ การที่เราตั้งสติ ระมัดระวัง รักษาศีลให้สมบูรณ์บริบูรณ์อยู่เสมอ เป็นเหตุให้สมาธิเกิดขึ้นครับ
ในส่วนนี้ ถ้าหากว่าท่านที่บวชในรุ่นเก่า ๆ จะได้ยินพระอุปัชฌาย์อาจารย์ท่านบอกอนุศาสน์ ๘ และปิดท้ายว่า สีละปะริภาวิโต สะมาธิ มะหัปผะโล โหติ มะหานิสังโส เราต้องรักษาศีลให้สมบูรณ์บริบูรณ์ จักเป็นอานิสงส์ก่อให้เกิดสมาธิขึ้น ดังนั้น..ถ้าเราปฏิบัติมาปีแล้วปีเล่าแต่ไม่ได้ผล ให้สำรวจดูว่าอันดับแรก เราปฏิบัติข้ามขั้นตอนหรือเปล่า ? ประการที่สองก็คือ ท่านทั้งหลายทำได้ต่อเนื่องจริงจังหรือไม่ครับ ?
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 18-08-2021 เมื่อ 02:02
|