[เถรี]

ต้องเบื่อเพราะเห็นโทษจริง ๆ ว่าการเกิดมามีร่างกายอย่างนี้ การเกิดมาอยู่ในโลกอย่างนี้ มีแต่ความทุกข์อยู่ตลอดเวลา แม้กระทั่งที่เรานั่งอยู่ตอนนี้ก็ทุกข์ ประเดี๋ยวก็เมื่อย ต้องขยับแล้ว

ถ้าเห็นชัดเจนแบบนี้ก็จะเกิดความเบื่อหน่าย ไม่อยากได้ใคร่ดีกับอะไรอีก ก็จะค่อย ๆ ถอนกำลังใจจากการยึดถือทั้งปวง ทรัพย์สิน เงินทอง พ่อ แม่ ลูก เมีย ผัว สารพัด อยู่ก็สักแต่ว่าอยู่ ทำหน้าที่ของตนไปวัน ๆ แต่กำลังใจพร้อมอยู่เสมอที่จะไป พ้นไปได้เมื่อไร จะมีความสุขที่สุด ถ้าลักษณะอย่างนี้มีโอกาสไปพระนิพพานได้ พระพุทธเจ้าเรียกว่า ก่อให้เกิดปรมัตถประโยชน์ คือ ประโยชน์สูงสุด

ย้อนกลับมาใหม่ว่าทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์ ประโยชน์ทันตา การรักษาศีล ปฏิบัติธรรม ถ้าหากว่าทำจริง ๆ จนเป็นคุณงามความดีเฉพาะตัว คนโน้นก็รู้ คนนี้ก็เห็น เขาก็จะยกย่อง เราก็กลายเป็นผู้นำ หรือว่าเป็น "ไอดอล" ของคนอื่น อันนี้เป็นทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์

เกาะความดีมั่นคง ไปเกิดในภพภูมิที่ดี เป็นสัมปรายิกัตถประโยชน์

ไม่เอาอะไรเลย ปลดใจจากการเกาะทั้งปวง เป็นปรมัตถประโยชน์