[เถรี]

เด็กเขาพยายามที่จะเขียนแต่เรื่องที่ดี ๆ แต่คราวนี้เขาลืมไปว่า เช้ายันเย็น ทำขนาดนั้นต่อให้เป็นลูกเจ้าสัวตระกูลเจียรวนนท์ก็มีสิทธิ์เจ๊งได้ ใช้เงินเยอะฉิบหาย..!

แต่คราวนี้ชอบใจตรงที่เขาจินตนาการดี เสร็จแล้วเขาก็บอกว่า เขาไปเรียนหนังสืออย่างมีความสุข สมกับกระทู้ที่มีมาในขุททกนิกาย ธรรมบทว่า สุโข ปุญฺญสฺส อุจฺจโย การสั่งสมบุญ ย่อมนำมาซึ่งความสุข ดังพรรณนามาด้วยประการฉะนี้แล เอ้อ..เอ็งเก่ง คือถ้าเราไม่เอาความสมจริงนะ ถือว่าเขียนได้เก่ง หลวงพ่อเลยให้ไป ๙๕ คะแนน จากเต็มร้อย ก็คือหักความไม่สมจริงออกไป ๕ คะแนน ได้แต่นึกในใจว่า "ถ้ามึงใช้เงินขนาดนี้พ่อแม่เจ๊งแน่เลยว่ะ..!"

เลี้ยวกลับมาเรื่องของเราต่อ เรื่องของการปฏิบัติธรรม เป็นเรื่องที่สำคัญมาก บารมีไม่ถึงทำไม่ได้ ขอยืนยันว่าบารมีไม่ถึงทำไม่ได้ เราจะสังเกตดูว่า บางทีเราไปทำบุญ เจอบางคนที่เห็นคนอื่นทำบุญ แล้วก็อยากจะทำบุญบ้าง ควักเงินออกมา แต่ตัดใจไม่ได้ ก็ยัดคืนกลับไป อีกสักพักหนึ่งได้ยินโฆษกประกาศ ทำบุญตรงนี้ดีอย่างนั้น ทำบุญตรงนั้นได้แบบนี้ ก็อยากจะทำขึ้นมาอีก กัดฟันควักออกมาใหม่ แต่ปรากฏว่ามัจฉริยะคือความตระหนี่ มีกำลังสูงกว่า ก็ยัดคืนกระเป๋าไปอีก..!

นี่คือสิ่งที่เห็นอย่างชัดเจนเลยว่า แค่ทานซึ่งเป็นความดีเบื้องต้น คนที่บารมีไม่ถึง ยังทำไม่ได้เลย ในเมื่อความดีเบื้องต้น อาศัยแค่สามัญบารมี..กำลังใจระดับต้น ยังไม่สามารถทำได้ ไม่ต้องไปพูดถึงศีล..ที่เป็นระดับกลาง และภาวนา..ที่เป็นระดับสุดยอด ในเมื่อตีนเขายังเดินไม่ถึงเลย จะให้ขึ้นไปถึงยอดเขาย่อมเป็นไปไม่ได้