[เถรี]

ลำดับต่อมาก็เป็นโยมยาย ซึ่งตอนนั้นกระผม/อาตมภาพบวชได้ ๔ พรรษาแล้ว โยมยายนั้นเห็นกระผม/อาตมภาพมาหาตั้งแต่เช้ามืด ก็ยังถามคนอื่นว่า "พระหลานชายมาแล้ว ทำไมไม่ให้มาคุยกับยาย ?" เล่นเอาทุกคนตกอกตกใจกันหมด รีบโทรศัพท์ด่วนไปที่วัดท่าซุง กระผม/อาตมภาพจึงต้องรีบเดินทางลงมายังบ้านคุณยายที่หลังไปรษณีย์บางกอกน้อย

เมื่อไปถึง ปรากฏว่าบรรดาน้า ๆ ทั้งหมดช่วยกันเขย่า ช่วยกันปลุก กระผม/อาตมภาพบอกทุกคนว่าตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป ห้ามแตะต้อง ห้ามเรียกคุณยายอย่างเด็ดขาด แล้วก็ไปกระซิบข้างหูคุณยายว่า "ตอนนี้พระหลานชายมาแล้ว จะสวดมนต์ให้ฟัง ให้ยายตั้งใจฟังให้ดี ถ้าหากว่าสามารถที่จะไปไหว้พระได้ ยายก็ไปไหว้พระเลยนะ" แล้วกระผม/อาตมภาพก็ "สวดต่อนาม" ให้ กำลังใจของยายนิ่งใสทั้งดวง กระผม/อาตมภาพกำชับบรรดาน้า ๆ ทั้งหมดว่า ปล่อยให้ยายอยู่ในลักษณะนี้ ห้ามเรียก ห้ามแตะต้องอะไรอย่างเด็ดขาด แล้วยายก็หมดลมไปหลังจากนั้นไม่ถึงชั่วโมง

รายสุดท้ายก็คือโยมแม่ ก็อยู่ในลักษณะคล้ายคลึงกัน ก็คืออยู่ ๆ ก็เหมือนกับหมดแรงไปเฉย ๆ แล้วก็มีอาการหลับลึก ทางบ้านจึงโทรไปเรียกกระผม/อาตมภาพ ซึ่งเพิ่งจะรับตำแหน่งหน้าที่เจ้าอาวาสวัดท่าขนุนได้ไม่กี่เดือน เมื่อเดินทางมาถึงก็ใช้วิธีเดียวกัน ก็คือบอกโยมแม่ว่า "ลูกตั้งใจที่จะสร้างสมเด็จองค์ปฐมหน้าตัก ๒๑ ศอกที่หน้าวัดท่าขนุน ถ้าโยมแม่โมทนาได้ ขอให้พยักหน้าด้วย" โยมแม่ก็พยักหน้าให้ กระผม/อาตมภาพก็สวดมนต์ให้โยมแม่ฟัง แล้วโยมแม่ก็หลับลึกไปเฉย ๆ ในลักษณะเดียวกัน

กระผม/อาตมภาพเองยังคิดว่า บุคคลที่มีโอกาสเกิดมาเป็นครอบครัวเดียวกันนั้น ส่วนใหญ่แล้วก็ต้องสร้างเวรสร้างกรรมมา หรือว่าสร้างบุญสร้างบาปมาใกล้เคียงกัน ในเมื่อญาติพี่น้องผู้ใหญ่ทั้งหมดอยู่ในลักษณะที่หลับไปเฉย ๆ แบบนี้ กระผม/อาตมภาพก็น่าจะมีบุญในลักษณะนี้เช่นกัน

ส่วนที่น่าแปลกใจที่สุดก็คือความเชื่อของคนจีน คนจีนเชื่อถือว่า

ถ้าหากว่าพ่อแม่ตายตอนใกล้รุ่ง ถือว่าดีที่สุด เพราะว่ายังไม่ได้กินอาหารแม้แต่มื้อเดียว เหลือไว้ให้ลูกหลานครบทุกมื้อ ลูกหลานจะเจริญรุ่งเรืองร่ำรวยมาก

ถ้าหากว่าตายหลังมื้ออาหารเช้า ก็เหลือให้ลูกหลานแค่ ๒ มื้อ
ถ้าตายหลังมื้ออาหารเที่ยง ก็จะเหลือให้ลูกหลานแค่มื้อเดียว
ถ้าหากว่าตายหลังมื้ออาหารเย็น ลูกหลานจะลำบากยากจนมาก เพราะว่าพ่อแม่กินไปหมดแล้ว ไม่เหลืออะไรไว้ให้เลย