[เถรี]

อย่างยาวาสนาจินดามณีของวัดโพธิ์ผักไห่ ซึ่งท่านพระครูปลัดพิจารย์ วิจารโณ ได้ทำมาหลายครั้ง ส่วนผสมตามตำรับลับที่ไม่ได้บอกกล่าวกันเป็นตัวอักษร หากแต่เป็นการถ่ายทอดแบบมุขปาฐะ คือปากต่อปาก

ส่วนสำคัญก็คือผงนอแรด ท่านพระครูปลัดพิจารย์ หาผงนอแรดไม่ได้ จึงเลี่ยงไปใช้ผงเขากวางสมเสร็จ หรือชื่อภาษาอังกฤษว่าไซกา (Saiga) หรือว่ากุย เมื่อมาเจอกระผม/อาตมภาพเข้า จึงได้มอบผงนอแรดให้ไป ทำให้สามารถที่จะจัดหาตัวยาได้ครบถ้วนสมบูรณ์จริง ๆ แล้วส่วนหนึ่งของผงนอแรด กระผม/อาตมภาพก็ถวายให้กับพระครูวิโรจน์กาญจนเขต, ดร. เจ้าอาวาสวัดอุทยานไปด้วย

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น หลายสิ่งหลายอย่างที่หายากมาก ไม่ว่าจะเป็นเห็ดนมเสือ อำพันทอง เกสรดอกบัวแฝด ผงงาช้างกำจัด ผงนอแรด ล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่ไม่ใช่ว่ามีเงินก็จะหาได้ ต้องรอให้ทุกอย่างเหมาะสม จะเรียกว่าวาระบุญวาระกรรมเปิดให้ก็ใช่ จึงสามารถที่จะหาตัวยาได้ครบถ้วนสมบูรณ์ แล้วยังต้องรอฤกษ์สำคัญที่จะมาทำการผสม ปั้นเป็นเม็ดยา แล้วก็เสกตามฤกษ์อีกต่างหาก

หลังจากนั้นแล้ว ยังมีกำหนดว่าจะต้องกินยาในวันไหนบ้าง อย่างเช่นว่าวันขึ้น ๑๕ ค่ำ ถ้าเป็นกลางเดือน ๑๒ ก็ให้กินเวลาเที่ยงคืน ถ้าขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือนอื่น ให้กินเวลาเที่ยงวัน หรือว่าวันที่เกิดสุริยุปราคา จันทรุปราคา หรือว่าวันศุกร์ ๙ เสาร์ ๘ เหล่านี้เป็นต้น ในเมื่อเป็นเช่นนั้น จึงเป็นเรื่องที่จะทำได้ยาก

กระผม/อาตมภาพเองก็ไม่มีความสามารถทางด้านนี้ เพราะว่าสิ่งหนึ่งประการใดที่เป็นของยาก กระผม/อาตมภาพค่อนข้างจะขี้เกียจ เนื่องเพราะว่าเคยชินกับการอาราธนาบารมีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าสงเคราะห์ให้ ซึ่งถ้าพระองค์ท่านสงเคราะห์ให้ก็สมบูรณ์แบบทุกอย่าง

แต่ว่าหลายต่อหลายครั้งพระองค์ท่านก็ชี้ไปที่ต้นตำรับ หรือว่าบุคคลที่มีความเชี่ยวชาญพิเศษทางด้านนั้น แล้วมอบหมายให้มาทำหน้าที่ในการเสกวัตถุมงคล โดยเฉพาะถ้าหากว่าเป็นยา ส่วนหนึ่งที่ลืมไม่ได้ก็คือท่านปู่พระฤๅษีทั้ง ๑๐๘ องค์ ซึ่งส่วนหนึ่งเป็นครูหมอครูยาโดยธรรมชาติอยู่แล้ว โดยเฉพาะถ้าหากว่ามีการเสกยาวาสนาจินดามณี กระผม/อาตมภาพที่ "ไปไม่เป็น" ก็ต้องอาราธนาครูบาอาจารย์ตามที่ได้บอกกล่าวเอาไว้ตามลำดับมาช่วยเหลือ