วันนี้ตรงกับวันพฤหัสบดีที่ ๓ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๕ ในช่วงบ่ายกระผม/อาตมภาพได้เข้าร่วมพิธีปลุกเสกพระเจ้าสัวเนื้อผงยาวาสนาจินดามณี ของพระครูวิโรจน์กาญจนเขต, ดร. เจ้าอาวาสวัดอุทยาน อำเภอบางกรวย จังหวัดนนทบุรี โดยทำพิธีร่วมกับพระอาจารย์ศิริชัย ชยธมฺโม วัดโพธิ์ลังกา ที่ใคร ๆ เรียกกันง่าย ๆ ว่าท่านอาจารย์บ๊ะ
ความจริงแล้วงานนี้กระผม/อาตมภาพไม่สมควรที่จะร่วมพิธีด้วย แต่ว่าตกกระไดพลอยโจน เมื่อท่านอาจารย์บ๊ะมาถึงจึงได้บอกกับท่านว่า "วันนี้ผมจะนั่งดูอย่างเดียวนะครับ" ท่านอาจารย์บ๊ะบอกว่า "ไม่ได้สิ..ต้องช่วยกันด้วย"
เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่ากระผม/อาตมภาพนั้น ถ้าเปรียบไปแล้วก็เหมือนอย่างกับนักเรียนวิศวะฯ ไม่ว่าจะเก่งวิศวกรรมศาสตร์ขนาดได้ A ทุกวิชาก็ตาม แต่ถ้าจะให้ไปรักษาโรคก็สู้ผู้ที่เรียนแพทย์มาไม่ได้
แม้กระทั่งสมัยที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุงยังอยู่ ท่านก็บอกว่า "เมื่อเห็นหลวงปู่ครูบาธรรมชัย (พระครูวรเวทย์วิสิฐ) วัดทุ่งหลวง ข้าก็ดีใจ เพราะว่าท่านมาเพื่อรักษาโรคโดยตรง เรื่องของการเจ็บไข้ได้ป่วย สมัยก่อนข้าก็รักษาไปอย่างแกน ๆ ตามแต่หลวงปู่ปาน วัดบางนมโคท่านจะเมตตาสงเคราะห์ แต่เมื่อเจอเจ้าของงาน ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ข้าก็แนะนำให้คนไปหาหลวงปู่ครูบาธรรมชัยแทน"
กระผม/อาตมภาพก็เช่นกัน สมัยก่อนเมื่อมีบุคคลถามหาตัวยาหรือว่าวิธีการรักษาโรค ในเมื่อเจ้าของงานยังไม่ปรากฏตัว ก็ได้แต่รับหน้าที่ไปตามเพลง แต่เมื่อเจ้าของงานแสดงตัวแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ยกหน้าที่ถวายให้กับท่านไปเลย เพราะว่าบุคคลที่ชำนาญการโดยตรง ย่อมสามารถที่จะรักษาโรคได้ตรงอาการมากกว่า แล้วขณะเดียวกัน กระผม/อาตมภาพก็จะได้ไม่ต้องไปยุ่งกับกรรมของคนอื่น ปล่อยให้บุคคลที่มีหน้าที่โดยตรง ทำหน้าที่ของท่านไป
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 04-11-2022 เมื่อ 02:16
|