[เถรี]

เอาไว้ว่าง ๆ จะเอาไข่งูเป็นแก้วมาลงให้ดู ที่เขาไปขายเจ็ดล้านบาท แต่ซื้อมาสามร้อยเอง น่าฆ่าให้ตาย..! คือเขาเป็นเถ้าแก่รับซื้อของเก่าแถวแก่งกระจาน คราวนี้คนที่ไปหาของเก่ามาขาย ถึงเวลาวางของลง ไข่งูเป็นหินอยู่ในกระเป๋าร่วงลงมา ถามว่าอะไร ? เขาบอกว่าได้มาจากปากงู เจองูจงอางตัวใหญ่ตาย เขาสงสัยเข้าไปดูใกล้ ๆ เห็นในปากอมไข่นี้ไว้ ก็เลยเอาใส่กระเป๋าออกมา

รายนี้ส่องดูบอกว่า เห็นแม้กระทั่งลูกงูตัวเล็ก ๆ อยู่ข้างใน ก็เลยถามว่าขายไหม ? เขาบอกว่า “ถ้าเถ้าแก่จะเอา ผมคิดห้าร้อย” ไอ้นี่ก็ไปต่อเขาสามร้อย เอาไปขายต่อเจ็ดล้าน น่าตายมากเลย..! สันดานพ่อค้าจริง ๆ จะให้เขาสักหมื่นสองหมื่นก็ยังได้ คนเขาหาของป่าเหนื่อยแทบตาย ได้มาแทนที่จะประเภทแบ่งเขาบ้าง กินคนเดียวเลย เขาขอห้าร้อย ให้เขาสามร้อย

ของพวกนี้วันดีคืนดีจะเปล่งแสงได้ ที่ทางภาคเหนือเขาเรียกแสงโน่น แสงนี่ อย่างแสงนกคุ้ม แสงกล้วย เป็นต้น แสงกล้วยก็คือ “แก้วกัทลี” แก้วที่เกิดขึ้นในต้นกล้วย ในปลีกล้วย แสงนกคุ้มก็คือไข่นกคุ้มเป็นหิน ไข่ไก่ป่าเป็นหิน บางทีไข่ไก่ป่าแท้ ๆ ก็เรียกแสงนกคุ้มเพราะว่าเขาไม่รู้จัก เห็นว่าอยู่กับรังที่พื้น ไม่ได้สังเกตว่าใหญ่กว่านกคุ้มตั้งเยอะ..!”