[เถรี]

ถาม : เราเสพอารมณ์อยู่ตลอดเวลา ?
ตอบ : เขาเรียกเสวยอารมณ์ กิเลสก็จะพยายามลากเราไปด้วย เพราะว่าเขาขาดอาหารไม่ได้ พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่าเรามีกวฬิงการาหาร ก็คืออาหารที่กินทั่ว ๆ ไป มีผัสสาหาร อาหารคือลมหายใจเข้าออก มีวิญญาณาหาร ก็คืออาหารที่เป็น รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ธรรมารมณ์

วิญญาณาหารทำให้เราสูญเสียพลังงาน เราปฏิบัติมาแล้วแทนที่จะสั่งสมกำลังให้เพียงพอในการตัดกิเลส เราไปให้ไหลออกทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจ รั่วหมดทุกทางเลย แล้วกำลังเราก็ไม่พอตัดกิเลส ทำอย่างไรที่เราจะปิดไป ๖ ประตูนี้เสีย เพื่อให้กำลังเราเพียงพอในการตัดกิเลส ไม่รั่วไหลไปไหน นี่คือปัญหาที่ต้องไปหาทางทำ สะสมพอเมื่อไรแล้วเราจะได้ก้าวข้ามไปได้เลย เขาเรียกว่ามาถูกทางแล้วแต่ไปต่อไม่เป็น

ส่วนใหญ่แล้วพวกเราไม่รู้ตัวกัน นั่งภาวนา ๓๐ นาที หูย...อารมณ์ใจดีมาก จะเหาะจะบิน แล้วก็ไปเขี่ยไลน์อยู่ ๓ ชั่วโมง...ตาย...! หามาได้ ๓๐ ใช้ไป ๓๐๐ แล้วจะไปเหลืออะไร ? ขาดทุนอีกต่างหาก