[เถรี]

ศีลพวกนี้พระพุทธเจ้าท่านบัญญัติเอาไว้ เพื่อให้ญาติโยมทั้งหลายในยุคนั้นไม่ตำหนิติเตียนพระสงฆ์ในพระพุทธศาสนา เนื่องเพราะว่าในสมัยนั้นเขาเชื่อกันว่าแผ่นดินมีชีวิต ต้นไม้มีชีวิต การไปขุดดิน การไปตัดหญ้า การไปตัดต้นไม้ ก็เท่ากับไปทำลายชีวิตของเขา

ในเมื่อพระภิกษุสงฆ์ในพระพุทธศาสนาไปทำในสิ่งที่ขัดกับความเชื่อของเขา ก็จะทำให้พระพุทธศาสนาของเราไม่ได้รับความเคารพเลื่อมใส การเผยแผ่พระพุทธศาสนาอาจจะไม่ได้ผล จึงต้องบัญญัติศีลทั้งหลายเหล่านั้นขึ้นมาเพื่อเอาใจชาวบ้าน

เหมือนอย่างที่กระผม/อาตมภาพมีโอกาสกราบเรียนถามหลวงปู่บุดดา ถาวโร วัดกลางชูศรีเจริญสุขว่า "ถ้ากระผมปฏิบัติอยู่ในมรรค ๔ ผล ๔ แล้ว จะมีอะไรเป็นเครื่องวัดว่ามาถูกทาง ?" แต่ยังไม่ทันที่จะถามครบประโยค แค่ขึ้นว่า "ถ้ากระผม..." หลวงปู่ท่านบอกว่า "ดูที่ศีล คนทั่วไปก็ศีล ๕ อุบาสกอุบาสิกาก็ศีล ๘ พระอรหันต์ก็ศีล ๑๐"

กระผม/อาตมภาพได้ฟังแล้วก็นั่งอึ้ง กำลังจะพูดว่า ..."พระเราต้องถือศีล ๒๒๗ ไม่ใช่หรือครับ ?" หลวงปู่ท่านบอกต่อทันทีว่า "ไอ้นั่นมันศีลเอาใจชาวโลก สามเณรแค่ศีล ๑๐ ทำไมเป็นพระอรหันต์ได้ ?" ก็แปลว่าหงายท้องนับ ๑๐ ไม่ฟื้น..! โดนหลวงปู่ทิ้งหมัดตรงใส่ปลายคางเข้า แล้วก็เห็นจริงตามที่หลวงปู่ท่านบอก

ดังนั้น...ศีลพระจำนวนมากจึงเป็นศีลเอาใจชาวบ้าน เพื่อให้เขาเกิดความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา ว่าเรามีพระภิกษุสงฆ์ที่เคร่งครัด ทำให้การเผยแผ่พระพุทธศาสนามีจุดแข็งที่จะเอาไปสู้กับศาสนาอื่นเขาได้