[เถรี]

ตราบใดที่เรายังมีร่างกายอยู่ รัก โลภ โกรธ หลง ย่อมมีอยู่เป็นปกติ เพียงแต่เราอย่าไปปรุงแต่งเพิ่มเติม เห็นสักแต่ว่าเห็น ได้ยินสักแต่ว่าได้ยิน ได้กลิ่นสักแต่ว่าได้กลิ่น ได้รสสักแต่ว่าได้รส สัมผัสสักแต่ว่าสัมผัส อย่าไปฟุ้งซ่าน อยากมี อยากได้ อยากเป็น หยุดอยู่กับลมหายใจเฉพาะหน้าของเราเท่านั้น กิเลสทั้งหลายก็เกิดขึ้นไม่ได้แล้ว

ดังนั้น...ในสิ่งที่กระผม/อาตมภาพทำ ท่านทั้งหลายไม่จำเป็นต้องเลียนแบบทั้งหมด แต่ว่าให้หยิบฉวยเอาในส่วนที่เป็นประโยชน์แก่ตัวเองให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ เอามาใช้งานแทน ไม่อย่างนั้นแล้ว ก็จะเสียเวลามาก

พูดง่าย ๆ ก็คือ ครูบาอาจารย์เตรียมอาหารไว้พร้อมแล้ว มีหน้าที่ตักใส่ปากเท่านั้น ไม่ต้องไปคอยเสาะหาดูว่าท่านทำอย่างไรถึงเกิดอาหารนี้ขึ้นมา หรือว่าประกอบไปด้วยส่วนของเครื่องปรุงอะไรบ้าง

เพราะว่าลักษณะอย่างนั้น เป็นลักษณะของบุคคลที่ต้องเป็นครูเขา หรือเรียกง่าย ๆ ว่าพวก "พุทธภูมิ" ต้องศึกษาให้ครบถ้วนสมบูรณ์ ของเราเองถ้าไม่ถึงระดับนั้น เราก็ตั้งหน้าตั้งตามุ่งไปตามทางตรง ถ้า ศีล สมาธิ ปัญญา ครบถ้วนสมบูรณ์ เราก็หลุดพ้นจากกองทุกข์เข้าสู่พระนิพพาน ไม่จำเป็นที่ต้องไปทำอะไรเป็นมากมาย แต่ใช้ประโยชน์ได้น้อยในเวลาภายหลัง

จึงขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา ตลอดจนกระทั่งบอกกล่าวแก่ญาติโยมทุกท่านแต่เพียงเท่านี้


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันเสาร์ที่ ๒ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)