[เถรี]

(กล่าวถึงช่างที่กำลังทำงานอยู่ในวัด) ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร อาจจะเป็นอาถรรพ์ต้องสาปของพวกช่าง พอเบิกเงินไปแล้วต้องหยุด ใช้เงินให้หมดก่อนแล้วค่อยมาทำใหม่ ตอนสมัยอยู่เกาะพระฤๅษี ยายจงกับช่างน้อย ๒ คนผัวเมียมาทำงานกับอาจารย์เล็ก มาตัวเปล่า ๆ อาตมาต้องหาเครื่องมือให้ทุกอย่าง แม้กระทั่งเครื่องเชื่อมไฟฟ้าก็ต้องซื้อให้ เสร็จสรรพเรียบร้อยผ่านไป ๒ ปี เมียใส่ทองจนแทบจะเดินไม่ไหว ก็คงรู้สึกว่าตัวเองรวยเกินไป พอสงกรานต์ของปีที่ ๒ ลากลับบ้านไป ๕ วัน พอมาใหม่เหลือแต่ตัวเหมือนเดิม แม้กระทั่งเครื่องเชื่อมไฟฟ้าของอาตมาเขาก็เอาไปจำนำด้วย เพราะว่าช่วงไปสงกรานต์ที่กลับบ้าน ไปเล่นป๊อกเด้ง ยังดีที่เหลือเมียไว้ ไม่จำนำเมียไปด้วย..!

ก็เลยสงสัยว่าเป็นอาถรรพ์อะไร ช่างพวกนี้เบิกเงินเมื่อไรจะต้องใช้ให้หมดแล้วค่อยมา ถ้าโยมสงสัยอาตมาตอบให้ เป็นเพราะ “แพ้ใจตัวเอง” เหตุที่แพ้ใจตัวเองเพราะกำลังใจไม่หนักแน่นมั่นคงพอ ก็เลยทนสิ่งเร้าคือกิเลสภายนอกไม่ได้ ในเมื่อทนสิ่งเร้าคือกิเลสภายนอกไม่ได้ ก็ต้องไหลตามกิเลสไป เหมือนอย่างกับญาติโยมจำนวนมากในเมืองใหญ่ ๆ ถึงเวลาค่ำลงต้องไปเข้าคลับ เข้าบาร์ เข้าลานเบียร์ เข้าคาราโอเกะ อ้างว่าไปพักผ่อน พักภาษาอะไรกันกลับบ้านตีหนึ่งตีสอง ?