[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพุธที่ ๓๑ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ สิ้นเดือนอีกแล้ว คราวนี้พวกเรามีนาค ๑๑ ท่าน ที่จะอุปสมบทหมู่เพื่อปฏิบัติธรรมในช่วงสัปดาห์วิสาขบูชา การที่ท่านทั้งหลายบวชเข้ามา จุดประสงค์ก็มีต่าง ๆ กันไป แต่ว่าส่วนหนึ่ง ถ้าหากว่าบวชเข้ามาแล้วตั้งใจปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ สิ่งที่จะพึงได้รับก็คือผลานิสงส์ต่าง ๆ จาก ศีล สมาธิ ปัญญา ที่เราสั่งสมในช่วงของความเป็นพระ ซึ่งต้องบอกว่ามีอานิสงส์มากกว่าตอนทำในขณะที่เป็นฆราวาสหลายเท่า

กระผม/อาตมภาพเคยเปรียบเทียบว่า ฆราวาสมีศีล ๕ ข้อ พระมีศีล ๒๒๗ ข้อ ถ้าเปรียบกับนักลงทุน คนหนึ่งลงทุน ๕ ล้านบาท คนหนึ่งลงทุน ๒๒๗ ล้านบาท ในกิจการประเภทเดียวกัน ถ้าหากว่ามีกำไรเป็นเปอร์เซ็นต์ที่เท่ากัน คนที่ลงทุน ๒๒๗ ล้านย่อมได้กำไรมากกว่าคนที่ลงทุน ๕ ล้านหลายเท่า

ดังนั้น..การที่ท่านทั้งหลายบวชเข้ามา ถ้าหวังในเรื่องของบุญของกุศล ก็จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องตั้งหน้าตั้งตาประพฤติปฏิบัติในเรื่องของศีล สมาธิ ปัญญา อย่างเคร่งครัด ถ้าหากว่าสามารถอยู่ต่อได้ อานิสงส์ตรงนี้ก็จะหนุนเสริม ให้ชีวิตนักบวชของเรามีความเจริญรุ่งเรืองสืบไปภายภาคหน้า ถ้าหากว่าสึกหาลาเพศไป อานิสงส์นี้ก็จะช่วยให้ทางชีวิตของเราสะดวกกว่าผู้อื่น เพียงแต่ว่าถ้าท่านทั้งหลายบวช ๆ สึก ๆ เพื่อหวังจะเอาอานิสงส์ตรงนี้เท่านั้น โอกาสที่ท่านทั้งหลายจะเข้าถึงมรรคผลก็ยากมาก..!

เรื่องของการจะเข้าถึงมรรคถึงผลนั้น เป็นเรื่องของการที่ต้องเอาชีวิตเข้าแลกกับความดี เหมือนอย่างกับการต่อสู้กับศัตรู อยู่ในประเภทถ้าไม่ใช่เราตายก็เขาตาย ไม่มีการชนะคะแนน ก็แปลว่าใครก็ตามที่บวช ๆ สึก ๆ โอกาสที่จะเอาดีจริง ๆ ไมมี เพราะว่ากำลังใจยังไม่เพียงพอ

กระผม/อาตมภาพเองตั้งใจบวชแค่ ๗ วัน แต่ว่าเงินทองที่เก็บสะสมไว้แบ่งให้น้องสองคน ๆ ละครึ่ง เพราะว่าเขายังเรียนหนังสืออยู่ เสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้ยกให้พี่ชายไปเลย กะว่าสึกออกมาเราจะเริ่มต้นจากศูนย์ นี่บวชแค่ ๗ วันเท่านั้น แล้วท่านทั้งหลายที่ตั้งใจจะบวชอยู่ ไม่ว่าจะเป็นเดือน เป็นพรรษา หรือว่าหลาย ๆ พรรษาก็ตาม กล้าตัดทางถอยของตัวเองแบบกระผม/อาตมภาพหรือเปล่า ? ก็คือถ้าออกไปก็แปลว่าต้องเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่

ถ้ากำลังใจของเราไม่เด็ดขาดพอ โอกาสที่จะชนะกิเลสนั้นยากมาก เพราะว่า รัก โลภ โกรธ หลง ทุกอย่างเป็นกระแสที่ผูกมัดเราอยู่ ถ้าไม่ตัดอย่างเด็ดขาด โอกาสที่จะรอดนั้นไม่มีเลย

แล้วขณะที่เราตั้งใจจะบวช สิ่งต่าง ๆ ก็จะมาขวางอยู่เสมอ เพื่อนฝูงของกระผม/อาตมภาพบางคน ช่วงเป็นฆราวาสเมาเหมือนหมา นอนตากน้ำค้างทั้งคืน ไม่เป็นอะไร แต่พอบวชเข้ามาแล้วป่วยเช้าป่วยเย็น จนกระทั่งทำให้หลงผิด คิดว่าเป็นเพราะบวชเข้ามาแล้วตัวเองบุญไม่พอ ก็เลยเป็นอย่างนี้ แต่ทันทีที่สึกหาลาเพศไป ก็หายเป็นปกติ นั่นก็คือเรื่องของขันธมารที่มาขวาง บางท่านบวชเข้ามา ทางครอบครัวเกิดสารพันปัญหา ไม่เว้นแต่ละวัน แล้วเราก็ไปรับเอาปัญหามาแบกแทน แบบนั้นไม่กี่วันก็ต้องสึก..!