[เถรี]

ครั้งแล้วครั้งเล่าที่กระผม/อาตมภาพโดนจับ น้ำสักแก้ว ข้าวสักจานก็ไม่เคยได้รับเลี้ยง..! แต่พอพวกเขาเข้ามา พวกเรากลับเลี้ยงเป็นอย่างดี จนกระทั่งบุคคลรอบข้างที่กระผม/อาตมภาพต้องพึ่งพาอาศัยในการทำงานต่าง ๆ ยังบ่นว่า "เลี้ยงดีขนาดนี้ เขาก็เข้ามาเรื่อย ๆ ไม่มีความเกรงกลัวอะไรเลย"

กระผม/อาตมภาพยืนยันว่าคนทั้งหลายเหล่านี้ "หนีร้อนมาพึ่งเย็น" ต่อให้เราไม่เลี้ยง ปล่อยให้เขาอดอยากอย่างไร เขาก็ขอมาตายในประเทศไทยดีกว่า เมืองร้อนเมืองร้ายอย่างประเทศของตนเองนั้น เขาไม่คิดที่จะอยู่ฝังซาก ฝังกระดูกตนเองอีกต่อไปแล้ว..!

ถ้าหากว่าประเทศไทยของเราทำตามระเบียบกระทรวงมหาดไทย ที่ว่าเข้ามาทำงานแล้วเสียภาษีให้ประเทศไทย ๑๐ ปี ก็จะได้สัญชาติไทย ที่เรียกว่า "คนต่างด้าว" นั้น รับประกันได้ว่าคนพม่าจะหนีมาเมืองไทยเกือบหมดประเทศอย่างแน่นอน..! โดยเฉพาะหมูหมากาไก่ก็เลี้ยงเอาไว้เต็มวัด การเลี้ยงคนได้บุญได้กุศลมากกว่านั้นเป็นร้อย ๆ เท่า ทำไมเราจะเลี้ยงไม่ได้ ?

แต่ในเมื่อเป็นภาระหนักกับบรรดาแม่ชีแก่ ๆ ในวัดท่าขนุน จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมาเจรจาหาหนทางในการดำเนินงานร่วมกัน จนตกลงกันที่ว่า ทางวัดต้องส่งมอบเสบียงกรังให้กับทางสถานีตำรวจภูธรทองผาภูมิ แล้วทางตำรวจจะขอให้คนต่างด้าวบนศูนย์อพยพ ที่อยู่มาจนจะเป็นคนไทยอยู่แล้ว มาทำหน้าที่ประกอบอาหารเลี้ยงบุคคลที่เป็นเชื้อชาติเดียวกัน

สำหรับวันนี้กระผม/อาตมภาพขอบ่นในเรื่องราวที่เป็นภาระหนักของวัดในวันนี้ ให้แก่พระภิกษุสามเณรของเรา และญาติโยมทั้งหลายได้ฟังแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๒๖ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)