[เถรี]

ถาม : เมื่อนั่งไปในระยะหนึ่งแล้ว ลืมลมหายใจ มีอาการฟุ้งซ่านด้วยจิตที่คิดขึ้นเอง ไม่ได้บังคับ ลักษณะเหมือนง่วง แต่สตินั้นยังมีอยู่ ควรที่จะกำหนดอย่างไรต่อไป ?

ตอบ : ลักษณะนั้นแสดงว่าจิตเริ่มเป็นสมาธิแล้ว แต่สติค่อนข้างจะตามไม่ทัน บางท่านถ้าหากว่าสติขาด จะรู้สึกเหมือนใจหายวาบ ตกจากที่สูงก็มี ตรงจุดนี้ต้องระมัดระวังให้ดี เพราะว่าบางท่านกลัวแล้วก็เลิกปฏิบัติไปเลย

ให้เอาความรู้สึกคือสติของเราทั้งหมด ถ้าใช้คำว่าสติ บางคนไม่เข้าใจ ให้เอาความรู้สึกทั้งหมดของเราจี้ติดอยู่กับลมหายใจเข้าออกอย่าให้ห่าง ห่างเมื่อไรจะเกิดอาการอย่างนี้ แล้วถ้าห่างมากขึ้นอีกนิดเดียว จะตัดหลับไปเลย แล้วเวลาที่เราหลับไป เราก็ไม่รู้ตัวด้วยว่าหลับ ได้สติขึ้นมาอีกทีหนึ่ง อ้าว...เราหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ?

ดังนั้น...วิธีที่แก้ง่ายที่สุดก็คือ เอาความรู้สึกทั้งหมดของเราเกาะติดอยู่กับลมหายใจ อย่าให้ห่าง ห่างเมื่อไรจะเริ่มเกิดอาการอย่างนี้ ถ้าห่างมากเกินไป ก็จะตัดหลับไปเลย