[เถรี]

มีดก็วัดในลักษณะเดียวกัน แต่มีดน่าจะเป็นของภาคกลาง เพราะว่ามี "ศรีวิชัย ภัยนิรันดร์ สุพรรณลาภ ปราบนคร จรประสิทธิ์ ฤทธิเดช วิเศษสมบัติ พลัดบ้านเมือง เลื่องลือยศ"

ศรีวิชัย ไปไหนก็ชนะ

ภัยนิรันดร์ นี่ไม่ไหวหรอก หาแต่เรื่องเดือดร้อนมาให้ อาจจะถึงตายด้วย..!

สุพรรณลาภ ก็ได้ลาภผลเงินทอง

ปราบนคร ไปตีบ้านตีเมืองเขาก็ชนะ ได้ข้าขอบขัณฑสีมา

จรประสิทธิ์ อันนี้ต้องขยัน อาสางานหรือเดินทางถึงจะประสบความสำเร็จ

ฤทธิเดช ก็คงจะประมาณดาบฟ้าฟื้นของขุนแผน มีฤทธิ์มีอำนาจมากกว่าคนอื่นเขา

วิเศษสมบัติ ลักษณะเดียวกัน คล้ายกับแก้วสารพัดนึก อยากได้อะไรก็ได้อย่างนั้น

พลัดบ้านเมือง นี่รีบ ๆ ให้คนอื่นเขาไปเถอะ หรือไม่ก็เอาตีใหม่ เป็นคราดเป็นไถอะไรแทน

เลื่องลือยศ ชนะศึกกลับมาได้ยศได้ตำแหน่ง

แต่คราวนี้เท่าที่กระผม/อาตมภาพวัดดูก็ไม่ค่อยเกี่ยง ถ้าไม่ดีก็ทำให้ดีก็หมดเรื่อง สั้นเกินไปก็ดึงให้ยาวหน่อย ยาวเกินไปก็กระทุ้งให้สั้นหน่อย เคยทำให้ดูทีหนึ่ง ตอนนั้นคุณติ๊ก (ถาวภักดิ์ ตียาภรณ์) เห็นต่อหน้าต่อตา เลยขอบูชามีดเล่มนั้นไป พอดีว่าวัดแล้วไปลงที่ไม่ดี ยาวเกินไปนิดหนึ่ง ก็เลยจับดึงให้เท่ากับที่ดีพอดี ๆ ถ้าใครทำได้อย่างนี้ได้ ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องไปสนใจหรอกว่าวัดแล้วจะลงอะไร..!?

แต่ว่าบางสิ่งบางอย่างเหมือนอย่างกับเป็นภูมิปัญญาโบราณ ถ้าไม่ลำบากมากนักจะถือเอาไว้หน่อยก็ดี แต่ถ้าหากว่าลำบากมากก็อะไรก็ได้ ต่อให้พาความซวยมาให้ แต่ตอน "หน้าศึกหน้าเสือ" อย่างไรมีอาวุธก็ดีกว่าไม่มี..!

ส่วนใหญ่สมัยก่อนมักจะทำอาวุธส่วนตัวกัน ประมาณว่าเป็นอาวุธคู่ชีวิต ล่าสุดไม่นานที่ลงไปเป็นดาบน้ำพี้ เล่มนั้นน่าเสียดายมาก คาดว่าเป็นดาบยศของเจ้านายระดับพระยา หรือเจ้าพระยาเลย โดยเฉพาะเป็นเหล็กน้ำพี้อีกด้วย

พวกเราอย่าไปคิดว่าเหล็กน้ำพี้จะต้องหนัก เหล็กน้ำพี้จริง ๆ เป็นโลหะเบา เพียงแต่ว่ามีความคมมากเท่านั้น บางทีมีคนสงสัยทำไมน้ำพี้เบา ? เขาเอามาทำดาบยศ ดาบยศส่วนใหญ่ก็คือใช้สำหรับแสดงออกว่า ตนเองได้รับพระราชทานยศถาบรรดาศักดิ์ในระดับไหน ? ถ้าไม่ถึงขั้นนี่ห้ามใช้ด้วยนะ ถึงขั้นขึ้นไปสูงกว่านั้นก็ยังมีอีก จะต้องเป็นนาก เป็นเงิน เป็นทองหรืออะไรประมาณนั้น

พวกเรารุ่นหลัง ๆ ไม่ได้ศึกษาไว้ เรื่องพวกนี้ก็จะลบเลือนไปตามกาลตามเวลา ของบางอย่างมีอยู่ก็ต้องแล้วแต่บุญคนอีกด้วย พอถึงเวลาเอาลงกระทู้ไป บางทีราคาแพงมาก ไม่น่าจะมีคนบูชา ก็แผล็บเดียวหายเกลี้ยง จนบางทีกระผม/อาตมภาพก็รู้สึกเครียดเหมือนกัน..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพุธที่ ๒๒ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)