[เถรี]

ดังนั้น..การที่กระผม/อาตมภาพไปร่วมงานเปิดอาคารพระเทพศาสนาภิบาล ของวิทยาลัยสงฆ์พุทธปัญญาศรีทวารวดี ก็เพราะว่าวิทยาลัยสงฆ์แห่งนี้นั้น กระผม/อาตมภาพเป็นลูกศิษย์รุ่นแรก เรียนตั้งแต่ยังเป็นห้องเรียนของวิทยาลัยสงฆ์บาฬีศึกษาพุทธโฆส ซึ่งสมัยนั้นก็คือสถาบันบาฬีศึกษาพุทธโฆส แบ่งห้องเรียนคณะพุทธศาสตร์ไปฝากเอาไว้ที่วัดไร่ขิง เป็นการทดลองเรียน ทดลองบริหารงานด้านการศึกษา ของพระเดชพระคุณพระอุบาลีคุณูปมาจารย์ (ปัญญา อินฺทปญฺโญ, ป.ธ.๖) อดีตที่ปรึกษาเจ้าคณะภาค ๑๔ อดีตเจ้าอาวาสวัดไร่ขิง (พระอารามหลวง)

เมื่อรุ่นทดลองอย่างกระผม/อาตมภาพสามารถที่จะสอบผ่านมาด้วยคะแนนที่มหัศจรรย์มาก ก็คือได้เกียรตินิยมทั้งห้อง..! นักเรียนทั้งห้องนั้น ได้เกียรตินิยมอันดับ ๑ จำนวน ๙ รูปด้วยกัน ที่เหลือเป็นเกียรตินิยมอันดับ ๒ ทั้งหมด ก็เพราะว่าเราทั้งหมดนั้นมีการเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อกัน รักใคร่ต่อกัน จึงอาศัยบุคคลที่มีการเรียนเก่งที่สุดทั้ง ๕ รูป ช่วยกันสรุปเนื้อหาในการเรียนแต่ละวิชาออกมา แล้วก็แบ่งปันให้กับเพื่อนฝูงท่านอื่น ๆ นำไปท่อง

โดยที่กำชับไปว่า "ท่องได้หมด..สอบได้แน่นอน" แล้วก็ยังมีการไป "ล็อบบี้" ครูบาอาจารย์ด้วยว่า "ถ้าพวกกระผมตอบคำถามคล้าย ๆ กันอยู่ไม่เกิน ๕ สำนวน ขอให้ทราบว่า พวกกระผมไม่ได้ลอกกันนะครับ แต่ว่าพวกกระผมทำอย่างนี้ ๆ"

เมื่อครูบาอาจาย์ท่านทราบ ก็เป็นอันว่าไม่ต้องเกรงว่ามีการลอกกัน เพราะว่าครูบาอาจารย์สมัยนั้นท่านควบคุมเข้มงวดมาก ก็คือหน้าห้องก็มี หลังห้องก็มี ข้างห้องก็มี โดยเฉพาะในส่วนหลังห้องนั้นมักจะเดินมาเล็งทีละโต๊ะ..! ทำให้ไม่มีโอกาสที่จะทุจริตแม้แต่จะเหลียวไปมองคนอื่น จึงทำให้เกิดเหตุมหัศจรรย์เมื่อตอนที่รับปริญญา ก็คือบรรดาวิทยุ โทรทัศน์ต่าง ๆ มาสัมภาษณ์กระผม/อาตมภาพ ด้วยคำถาม ๒ ข้อด้วยกัน

ก็คือ ๑) เรียนอย่างไรให้ได้เกียรตินิยมอันดับ ๑ และเป็นที่ ๑ ของประเทศ ?

๒) เรียนอย่างไรให้ได้เกียรตินิยมทั้งห้อง ? ซึ่งเรื่องที่ถามมาทั้งหมดนั้นก็คือคำตอบเดียวกัน ว่าเราแบ่งปันความรู้กันในลักษณะแบบนี้

ในเมื่อวัดไร่ขิงเจริญเติบโตขึ้นมาจากห้องเรียนที่ฝากเรียนโดยสถาบันบาฬีศึกษาพุทธโฆส ขึ้นมาเป็นหน่วยวิทยบริการคณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย จนกระทั่งเติบโตขึ้นมาเป็นวิทยาลัยสงฆ์พุทธปัญญาศรีทวารวดี และมีแนวโน้มว่าจะเติบโตขึ้นเป็นวิทยาเขตในเวลาอีกไม่นาน

กระผม/อาตมภาพที่โตมากับทางวิทยาลัยสงฆ์พุทธปัญญาศรีทวารวดีตั้งแต่แรก ก็ต้องแสดงออกซึ่งความกตัญญูและกตเวทิตา ก็คือเมื่อทางด้านวิทยาลัยสงฆ์มีงานอะไร ถ้าไม่ใช่ติดงานอื่นที่สำคัญกว่าจริง ๆ กระผม/อาตมภาพก็จะไปร่วมงานทุกครั้ง และในขณะเดียวกัน ถ้ามีอะไรให้ร่วมบุญ ให้ร่วมกองการกุศล ก็เต็มใจที่จะหามาให้อย่างเต็มที่เต็มทางทุกครั้งเช่นกัน

เพราะว่าบรรดาครูบาอาจารย์ทั้งหมดในนั้น ก็คือเพื่อนฝูงกัน ตลอดจนกระทั่งลูกศิษย์ที่กระผม/อาตมภาพสอนมาเองกับมือ ในเมื่อทุกอย่างล้วนแล้วแต่ได้รับมาจากสถานที่นี้ ถึงเวลาก็ต้องแสดงความกตเวทีเพื่อตอบแทน