[เถรี]

ในส่วนนี้ที่อยากจะบอกกล่าวแก่ท่านทั้งหลายก็คือว่า ในช่วงระยะเวลาที่ญาติโยมเขายากลำบาก อะไรที่เราพอจะช่วยเหลือกันได้ก็ต้องช่วย เพราะว่าเราอาศัยข้าวชาวบ้านเขากิน ถ้าชาวบ้านเขาไม่ใส่บาตรให้เราตั้งแต่วันแรกที่บวชเข้ามา เราก็คงอยู่มาไม่ถึงวันนี้

ดังที่จะเห็นได้ว่า สมเด็จพระสังฆราชทรงมีพระดำริให้เปิดโรงทานต้านภัยโควิด ๑๙ สำหรับวัดที่มีศักยภาพพอ แล้วก็ให้ร่วมมือกับทางราชการในการดำเนินการต่าง ๆ เพื่อบรรเทาความเดือดร้อนของชาวบ้าน ทางวัดท่าขนุนก็ทำทุกอย่าง เตรียมแม้กระทั่งโรงพยาบาลสนามเอาไว้รองรับ

จะว่าไปแล้ววัดวาอารามอีกจำนวนมากก็สามารถที่จะทำได้ แต่เขาเสี่ยงอย่างวัดท่าขนุนไม่ได้ วัดท่าขนุนสามารถจ่ายได้แม้แต่เงินบาทสุดท้าย โดยไม่กลัวว่าจะหาเงินไม่ได้ แต่วัดอื่นเขาจำเป็น เพราะว่าถ้าเงินหมดก็คือไม่เหลืออะไรเลย..! ดังนั้น...ตรงจุดนี้ ที่เมื่อวานผมบอกกับท่านทั้งหลายในเรื่องของพระคาถาเงินล้าน เป็นเรื่องที่พูดจริง ๆ ไม่ใช่มาล้อเล่นกัน เพราะว่าที่ทุกคนเห็นว่าผมรวย ก็เกิดจากพระคาถาบทเดียว ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่านั้น

ผมเองแค่มีแนวคิดว่า ในสมัยหลวงปู่ปานท่านมอบพระคาถาพระปัจเจกโพธิโปรดสัตว์ให้กับลูกศิษย์ มีตัวอย่างก็คือ นายห้างประยงค์ ตั้งตรงจิตร นายแจ่ม เปาเล้ง หรือว่านายเฉลิม คงทอง ให้หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านนำมาเล่าให้พวกเราฟังว่า ท่านทั้งหลายเหล่านี้ทำอย่างจริงจังแล้วก็เกิดผล จนกระทั่งนายห้างประยงค์ ตั้งตรงจิตร เจ้าของร้านขายยาตราใบโพธิ์ ที่ท่าเตียน จังหวัดพระนครในขณะนั้น (สมัยนั้นยังเป็นจังหวัดพระนครและจังหวัดธนบุรีอยู่ มายุคหนึ่งเปลี่ยนเป็นนครหลวงกรุงเทพธนบุรีได้ไม่นาน ก็เปลี่ยนเป็นกรุงเทพมหานคร)

นายห้างประยงค์ ตั้งตรงจิตร เอ่ยปากปวารณากับหลวงปู่ปาน วัดบางนมโค ว่าจะก่อสร้างอะไรก็ตาม ทางร้านขายยาตราใบโพธิ์จะสำรองเงินไว้ ๒๐,๐๐๐ บาท เพื่อให้หลวงปู่ได้ทำงาน เราลองมาคำนวณดูว่า ในสมัยที่ก๋วยเตี๋ยว ๒ ชาม ๕ สตางค์ ๒๐ ชามก็ ๕๐ สตางค์ เทียบกับก๋วยเตี๋ยวสมัยนี้ตีเสียว่าชามละ ๒๕ บาทก็แล้วกัน ถือว่าถูกที่สุดในโลกแล้ว ก็แปลว่า ๕๐ สตางค์ เท่ากับเงิน ๕๐ บาท ถ้าหากว่า ๕ บาท ก็เท่ากับ ๕๐๐ บาท แล้ว ๒๐,๐๐๐ บาทจะเป็นเงินเท่าไร ? ๒ ล้านบาท..! เป็นจำนวนเงินที่มหาศาลมาก