[เถรี]

วันนี้เป็นวันพฤหัสบดีที่ ๑๗ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๔ วันนี้กระผม/อาตมภาพจัดการประชุมสภาวัฒนธรรมอำเภอทองผาภูมิ มีรายจ่ายฉุกเฉินขึ้นมา ก็คือต้องสำรองจ่ายในเรื่องการทอผ้าไป ๒๐,๐๐๐ บาท จริง ๆ แล้วในส่วนนี้จะว่าไปแล้วก็เป็นเงินที่ต้องจ่าย แต่ไม่ใช่จ่ายตอนนี้ แต่เนื่องจากว่าในระยะนี้ชาวบ้านไม่มีเงินทุนหมุนเวียน เพราะว่าสินค้าจำหน่ายไม่ได้ ก็เลยจำเป็นที่จะต้องขอเบิกทุนสำรอง ก็เลยกลายเป็นรายจ่ายของผมเพิ่มขึ้นเป็นปกติ

อย่างเมื่อวานนี้ก็มีญาติโยมท่านหนึ่ง ต้องการค่าเทอมให้ลูกสาวที่เรียนอยู่ราชภัฏแห่งหนึ่งที่กรุงเทพฯ ค่าเทอมสูงมากถึง ๖๐,๐๐๐ บาท แต่คราวนี้เขาไม่ได้มาขอเฉย ๆ เขาเอามีดหมอเทพศาสตรา ของหลวงพ่อเดิม วัดหนองโพธิ์มาด้วย ผมดูแล้วว่าเป็นของแท้ ก็เลยรับเอาไว้ คืออยากจะช่วยเขาอยู่แล้ว แต่เมื่อมีของตอบแทนด้วย ก็ถือว่าการช่วยเหลือของเราไม่ใช่การช่วยเปล่า ๆ

จะว่าไปแล้วมีดหมอหลวงพ่อเดิมผ่านมือผมมาเกือบ ๒๐ เล่มแล้ว เลือกที่ตัวเองพอใจ เก็บเอาไว้ทุกขนาดแล้ว เล่มที่เพิ่มมานี่ก็เท่ากับเป็นส่วนเกิน แต่เราลองนึกดูว่า คนเป็นพ่อเป็นแม่ที่หมดหนทางแล้ว สิ่งที่ตัวเองเคารพนับถือในตระกูลก็ยังต้องเอามาเปลี่ยนเป็นเงิน เป็นเรื่องที่ต้องบอกว่า ค่อนข้างจะขมขื่นหรือเจ็บช้ำน้ำใจอยู่มาก

เรื่องนี้กล่าวไปแล้วไม่ได้ดิสเครดิตรัฐบาล เพราะว่ารัฐบาลก็พยายามเต็มที่แล้ว ที่จะช่วยให้บ้านเราเมืองเราไปต่อให้ได้ ท่านนายกรัฐมนตรี พลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา ก็ประกาศชัดเจนแล้วว่า ไม่เกิน ๑๒๐ วันน่าจะเปิดประเทศได้ แต่คราวนี้คนจนไม่มีกินนี่..วันเดียวก็ไปไม่ได้ ถ้า ๑๒๐ วันนี่อาจจะตายเสียก่อน..!

ดังนั้น...ถ้าหากว่ามีอะไรที่พอจะช่วยเหลือเจือจานกันได้ก็ต้องช่วย แล้วในส่วนนี้ผมก็ต้องใช้เงินส่วนตัวด้วย เพราะว่าเท่ากับเราบูชาวัตถุมงคล ไม่สามารถที่จะใช้เงินสงฆ์ได้ ก็เล่นเอาเงินส่วนตัวหายไปเป็นแถบ..! ตอนเก็บทีละ ๒๐ บาท ทีละ ๑๐๐ บาท ตอนจ่ายกลับจ่ายทีหนึ่งหลายหมื่น ก็ต้องบอกว่าถือว่าทำบุญไป