[คิมหันต์]

ร้านค้าหายไปจากที่เดิม เดินข้ามถนนไปถึงบ้าน พบอูเมียวพ่อของสองสาวอยู่คนเดียว บอกว่าย้ายร้านเลยหน้าวัดไปนิดเดียว ยังไม่ทันขาดคำ เอเมียว (ลูกเป็ด) ก็เดินตัวกลมแทบกลิ้งเข้ามากราบด้วยความดีใจ แล้ววิ่งปร๋อหายวับไปกับตา..!

กลับมาพร้อมน้ำอัดลมสองขวด รับประเคนแล้วอาตมาส่งอัลบั้มรูปถ่ายปีที่แล้วให้ ยายเป็ดปลื้มกับภาพอ้วน ๆ ของตัวเอง บอกว่าสวย ครู่ต่อมาเอจีผู้เป็นแม่ แม่ออกกงซุ่ยผู้เป็นยาย ก็เข้ามาสนทนาสารทุกข์สุกดิบกันให้สมกับที่จากไปตั้งปี..!

“ท่านอาจารย์คะ..” ผอมชะลูดทรงเพรียวลมพร้อมเสียงอ้อนหวานมาแต่ไกล เขาล่ะ..ลูกแมวเจ้าเก่า ภาษาไทยที่สอนไว้ลืมเกือบหมดแล้ว “คิดถึงท่านอาจารย์ที่สุดเลย..” ยายนี่เขาติดเรียกแบบนี้มาตั้งแต่แรก เรียกหลวงพ่อไม่เป็นกับเขาหรอก ส่วนใหญ่เรียกแต่ท่านอาจารย์ วันไหนอารมณ์ไม่ดี ก็เรียกอาตมาแบบประชดว่า “อาเสี่ย”..!

อาตมาส่งพระแก้วมรกตกรอบทองไมครอนให้ลูกเป็ด แบมือบอกลูกแมวว่าหมดเกลี้ยง มีแค่นี้เอง หน้าบาน ๆ หุบหงิกแบบกะทันหัน ลูกเป็ดกับครูบาน้อยปล่อยก๊ากกันลั่นห้อง..! พออาตมาหยิบพระที่ซ่อนไว้ส่งให้ เสียงหัวเราะยิ่งดังเข้าไปใหญ่...