[เถรี]

คราวนี้ในส่วนที่พวกเรา ต้องทำตามนี้ถึงจะได้ประโยชน์จากการฟังธรรมอย่างแท้จริง ก็คือเมื่อมาถึงตรงจุดนี้แล้ว ก็น้อมใจกลับไปว่า หลักธรรมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น สอนพวกเราให้เห็นว่าทุกอย่างไม่เที่ยง ทุกอย่างเป็นทุกข์ ไม่มีอะไรเป็นเรา เป็นของเรา แม้แต่น้อยหนึ่งก็ไม่มี

ขึ้นชื่อว่าการเกิดมามีแต่ร่างกายที่ไม่เที่ยง มีแต่ร่างกายที่เป็นทุกข์ ไม่มีอะไรเป็นเรา เป็นของเราอย่างนี้ เราไม่พึงปรารถนาอีก เราต้องการอย่างเดียวคือพระนิพพาน จากนั้นส่งกำลังใจย้อนดอกมะลิแก้วจากองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าขึ้นไป จนรู้สึกว่าเราอยู่เฉพาะเบื้องพระพักตร์องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า น้อมจิตน้อมใจกราบลงไปตรงนั้น

แล้วตั้งใจว่า องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่ได้อยู่ที่ใดเลยนอกจากพระนิพพาน เราเห็นพระองค์ท่าน ก็คือเราอยู่ใกล้กับพระองค์ท่าน เราอยู่ใกล้กับพระองค์ท่าน ก็คือเราอยู่บนพระนิพพาน ถ้าหากว่าเราตายลงไปเมื่อไร ขออยู่กับองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่พระนิพพานนี้แห่งเดียวเท่านั้น แล้วภาวนารักษากำลังใจไว้ตรงนั้นให้นานที่สุดเท่าที่เราจะทำได้

เมื่อหลุดออกมาจากสมาธิแล้ว ถ้ารู้สึกว่ายังอยากจะทำอีก ก็ย้อนขั้นตอนกลับเข้าไปใหม่ ซักซ้อมกันอยู่บ่อย ๆ โดยเฉพาะให้ทวนตั้งแต่อรูปฌานที่ ๑ ที่ ๒ ที่ ๓ ที่ ๔ หรือจะย้อนกลับมา ๔-๓-๒-๑ หรือจะสลับ ๑-๓-๔-๒ อะไรก็แล้วแต่เราถนัด จนกระทั่งสามารถทำได้อย่างที่ใจคิด จึงจะเรียกได้ว่าเราสำเร็จในธัมมานุสติกรรมฐานจริง ๆ โดยที่ต้องไม่ลืมกำหนดใจของเราไว้ที่พระนิพพานเป็นแห่งสุดท้าย ไม่เช่นนั้นแล้ว ถ้าพลาดตายตอนนั้น มีสิทธิ์เกิดเป็นอรูปพรหมแน่นอน

ดังนั้น..เดี๋ยวอีกสักครู่หนึ่ง เราทำวัตรแล้วจะมีการฟังธรรมรอบค่ำ ก็ได้แต่หวังว่าทุกคนจะสามารถรักษากำลังใจในธัมมานุสติกรรมฐาน ก่อให้เกิดประโยชน์แก่ตนมากกว่าในช่วงเช้าที่ผ่านมา

สำหรับวันนี้ ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๓ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)