[เถรี]

ตอนแรกที่ตั้งใจไว้ น่าจะเป็นการรวมเอาอำเภอไทรโยค ทองผาภูมิ สังขละบุรี แล้วอาจจะมีศรีสวัสดิ์อีกอำเภอหนึ่ง มารวมเป็นจังหวัดทองผาภูมิ แต่ไม่ทราบว่าเป็นเพราะเหตุใด ดูท่าว่าทองผาภูมิอำเภอเดียวอาจจะต้องแยกเป็นจังหวัด หรืออาจจะรวมสังขละบุรีเข้าไปด้วย

เหตุเพราะว่าประการหนึ่งก็คือพื้นที่ของทองผาภูมิใหญ่มาก อำเภอเดียวแต่ใหญ่ขนาดจังหวัดสมุทรสงคราม สมุทรสาคร สมุทรปราการ ๓ จังหวัดรวมกัน เพียงแต่ว่าประชากรค่อนข้างจะน้อย พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าทุ่งใหญ่นเรศวรและอุทยานแห่งชาติต่าง ๆ แถมยังมีป่าสงวนเขาพระฤๅษี - เขาบ่อแร่แทรกเข้ามาอีก มีนิคมสหกรณ์ทองผาภูมิแทรกเข้ามาอีก ก็ต้องรอดูว่าเมื่อไรทองผาภูมิจะได้แยกเป็นจังหวัดเสียที ถึงเวลานั้นแล้ว ถ้าใครยังอยู่ ก็จะได้เป็นบุคคลในประวัติศาสตร์ คือได้เห็นการตั้งจังหวัดใหม่ด้วยตนเอง

ประเทศไทยเรา ตั้งแต่กระผม/อาตมภาพยังเรียนหนังสืออยู่นั้น มี ๗๒ จังหวัด ปัจจุบันนี้มี ๗๗ จังหวัด มีอยู่จังหวัดหนึ่งที่ควรจะแยกออกไปสัก ๔ หรือ ๕ จังหวัด แต่ไม่ยอมแยกอย่างเด็ดขาด ก็คือจังหวัดนครราชสีมา เพราะว่าคนจังหวัดนครราชสีมาถือว่าตนเองเป็น "ลูกย่าโม" มีบารมีของย่าโมคุ้มหัวคุ้มเกล้าอยู่ ถ้าแยกจังหวัดเมื่อไร เดี๋ยวจะไม่ได้เป็นลูกย่าโม

ความจริงกระผม/อาตมภาพก็เคยให้คำแนะนำไปแล้วว่า ไม่ยากหรอก จะแยกเป็น ๔ จังหวัดหรือ ๖ จังหวัด ก็วาดกลม ๆ แล้วก็ขีดกากบาท โดยมีอนุสาวรีย์ย่าโมเป็นศูนย์กลาง ทุกจังหวัดก็จะมีมุมหนึ่งที่ติดอนุสาวรีย์ย่าโมอยู่ แต่วิธีบ้า ๆ แบบนี้ไม่มีใครเขาทำกันหรอก เพราะว่าสร้างความลำบากมาก เขตแดนจังหวัดต่าง ๆ ส่วนใหญ่ก็ใช้ถนน คูคลอง หรือว่าแนวเขา แม่น้ำ เป็นเกณฑ์ อยู่ ๆ ถ้ามาทำในลักษณะอย่างนั้น จะเหมือนอย่างกับมนุษย์ต่างดาวมากกว่า..!

มนุษย์ต่างดาวในดาวบางดวง แนวเขตประเทศเป็นถนนกว้าง ๑๖ เลน แถมยังมีทางรถไฟวิ่งตรงกลางอีกด้วย ก็คือใช้ประโยชน์ทั้ง ๒ ประเทศ แล้วกี่ประเทศในจักรวาลนั้นก็ใช้สกุลเงินเดียวกัน ไม่ต้องลำบากมาทะเลาะเบาะแว้งกันเหมือนอย่างกับบ้านเราทุกวันนี้

ดาวโลกของเรา เงินดอลลาร์อเมริกันกำลังลดความสำคัญลงไปเรื่อย ๆ เงินสกุลท้องถิ่นมีความสำคัญมากขึ้น ที่เหลือเชื่อมากก็คือประเทศไทยของเรา สกุลเงินไทยเป็นหนึ่งในไม่กี่สกุลเงินที่ต่างประเทศเก็บเป็นเงินทุนสำรอง คาดว่าส่วนหนึ่งที่เป็นเช่นนั้น เพราะว่าบ้านเราเป็นอู่ข้าวอู่น้ำ ถ้าไม่ส่งออกแล้วเลี้ยงประเทศอย่างเดียวนี่อยู่ได้สบายมาก เขาน่าจะพิจารณาจากความมั่นคงในเรื่องของอาหารอย่างหนึ่ง