[เถรี]

เรื่องพวกนี้ ท่านทั้งหลายสามารถที่จะฝึกหัดได้ อันดับแรก..ให้ตั้งใจแผ่เมตตาภาวนาให้เป็นปกติ หลังจากนั้นเมื่ออารมณ์ใจทรงตัวแล้ว ก็ทดลองในระดับแรก ๆ ก็คือกับสัตว์ที่ไม่มีพิษก่อน แล้วหลังจากนั้น พอกำลังใจมั่นคงขึ้น ค่อยไปทดสอบกับสิ่งที่มีพิษมากขึ้นไปเรื่อย ๆ ตามลำดับ

อย่างที่อาตมภาพทดสอบมา นอกจากงูพิษต่าง ๆ แล้ว ก็ยังมีต่อหลุม ซึ่งตอนนั้นท่านอาจารย์สมพงษ์ อดีตเจ้าอาวาสวัดท่าขนุนยังบวชอยู่ แล้วก็มี ท่าน ดร.พระครูปลัดปรีชา เจ้าอาวาสวัดวังปะโท่ ตอนนั้นยังเป็นพระปรีชา เป็นพระลูกวัด แล้วก็ยังมีทิดจิตร ซึ่งตอนนั้นก็บวชเป็นพระอยู่ ไปทดสอบด้วยการแผ่เมตตากันที่หน้าปากหลุมของต่อหลุม ซึ่งเมื่อพวกเวรยามของต่อหลุมเขาเห็น ก็ไปแจ้งพรรคพวกให้บินออกมาสำรวจ

คราวนี้สัตว์พวกนี้ฉลาดมาก เขาใช้วิธีบินเฉียดหัวเหมือนกับจะทำอันตรายเรา ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ท่านอาจารย์สมพงษ์กับคนอื่น ๆ ด้วยความที่กำลังใจไม่มั่นคง ก็ไปเบนหัวหนี ในเมื่อขยับ เขารู้ว่าเป็นผู้ที่จะมาเป็นอันตรายได้ก็ต่อยเลย..! แต่ส่วนอาตมาเองไม่ได้ขยับไปไหน ยังนั่งนิ่งอยู่กับที่ จนกระทั่งคนอื่นวิ่งหนีกันหมดแล้วก็ยังไม่ได้ไป ต้องใช้วิธีว่าเมื่อลมพัดมาทีหนึ่ง ก็ค่อยขยับเคลื่อนตัวออกมาทีหนึ่ง..ลมพัดมาทีหนึ่งก็ขยับเคลื่อนตัวออกมา จนกระทั่งพ้นจากเขตอันตรายแล้ว ถึงได้ลุกเดินจากมา

ถ้ากำลังใจของเรามั่นคง จะเห็นว่าพวกสัตว์ทั้งหลาย เขาไม่ได้คิดจะทำอันตราย ได้แต่วนเวียนไปมา ดูว่าเราจะมีอันตรายกับเขาหรือเปล่า แต่งวดนั้นน่าสงสารท่านอาจารย์สมพงษ์ ขนาดฉันยาพาราเซตามอลไป ๔ เม็ด ยังไม่สามารถที่จะระงับอาการปวดจากการที่โดนต่อหลุมต่อยศีรษะไป ๒ ครั้ง นอนครางโอย ๆ ไปทั้งคืน จึงเป็นเรื่องที่ค่อนข้างจะอันตรายมาก

ถ้าหากว่าญาติโยมทั้งหลายมีกำลังใจที่ไม่เข้มแข็งพอ หรือดังที่อาตมภาพกล่าวว่า "ยังไม่บ้าพอ" ก็อย่าได้ทดสอบกับเรื่องที่อันตรายทั้งหลายเหล่านี้

สำหรับเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนในวันนี้ ก็พอสมควรแก่เวลา ญาติโยมทั้งหลายคงจะได้ฟังในเวลาเดิมกันต่อไป..ขอเจริญพร


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๑๒ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)