[เถรี]

ถาม : ผมเคยไปฝึกมโนมยิทธิมา ระหว่างที่เรากลับมาฝึกที่บ้าน หลวงพี่ท่านหนึ่งเคยบอกว่าเรานั่งอยู่ ให้เรานึกว่าเราไปที่วัดท่าซุง แต่ผมจำวัดท่าซุงไม่ได้ ผมจึงนึกถึงวัดสระเกศ ขึ้นไปที่พระบรมบรรพต ใช้ได้ไหมครับ ?
ตอบ : ใช้ได้..แรก ๆ ให้เอาสถานที่ซึ่งเราจำได้ก่อน หลังจากนั้นค่อยไปสถานที่ซึ่งเราจำไม่ได้ ระหว่างที่ใจของเราค่อย ๆ ไปทีละน้อย ๆ ก็เก็บรายละเอียดไปเรื่อย ถ้าที่เราจำไม่ได้ ไม่รู้จักมาก่อน อยู่ ๆ ก็เห็นชัด ให้จำว่าลักษณะเป็นอย่างไร แล้วไปดูด้วยตัวเอง ถ้าหากว่าตรงกับที่เห็นก็แปลว่าใช่ เราวางกำลังใจได้ถูกต้องแล้ว ให้ใช้กำลังใจอย่างนั้นทุกครั้ง

ถาม : ตอนแรกที่เราฝึก อย่างไปวัดสระเกศ เรารู้ว่าห้องไหนมีอะไรบ้าง หลังจากนั้นที่เราฝึก.. ?
ตอบ : หลังจากนั้นก็ลองวน ๆ ดูที่ซึ่งไม่เคยไปแถว ๆ นั้น พอได้รายละเอียดมากขึ้น ความเห็นชัดเจนปรากฏขึ้น เราก็จำเอาไว้แล้วก็ไปดูด้วยตาว่าใช่หรือไม่

ถาม : เรื่องเห็นหรือไม่เห็น ไม่ผิดปกติใช่ไหมครับ ?
ตอบ : มโนมยิทธิเป็นห้วงนึก ถามว่าเห็นใช่ไหม ? ไม่เห็น..เพราะไม่ได้เห็นด้วยตา แต่ว่าเห็นด้วยใจ เหมือนกับเรานึกถึงบ้าน เราเห็นบ้านชัด ๆ แต่ตาเห็นไหม ? ไม่ได้เห็นหรอก..หรือว่านึกถึงคนที่เรารู้จัก เห็นชัด ๆ เลยในห้วงนึกแต่ก็ไม่ใช่ตาเห็น

ถาม : ปกติถ้าเรานึกถึงภาพพระ อย่างผมจะนึกถึงสมเด็จองค์ปฐมปางนิพพานครับ นึกถึงท่านอยู่เหนือศีรษะ ?
ตอบ : ดีแล้ว..นึกว่าท่านอยู่เหนือศีรษะเราตลอดเวลา พระนิพพานก็อยู่แค่นั้นแหละ ไม่ได้ไกลเกินกว่านั้นหรอก

ถาม : บางทีท่านไม่ได้อยู่เหนือศีรษะ บางทีท่านอยู่ด้านหน้า ?
ตอบ : จะอยู่ที่ไหนก็ไม่เป็นไร ให้เรานึกได้ก็แล้วกัน