[เถรี]

ถาม : "ภิกขเว จาริกัง" ผมอยากจะใช้คำว่า "โควิด จาริกัง" เราจะทำอย่างไรที่เราจะออกไปเป็นนักจิตวิทยา เยี่ยมเยียนญาติโยมได้ง่าย ๆ ?

ตอบ : ขอบคุณท่าน รศ.ดร.บุณย์ นิลเกษ จากมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตเชียงใหม่ ท่านให้ทัศนคติเอาไว้น่าฟังมาก คาดว่าพระเจ้าพระสงฆ์ทุกท่านที่ได้ยินน่าจะมีกำลังใจ เราจะได้รู้ว่าชาวบ้านในระดับครูบาอาจารย์ เห็นด้วยกับการที่พระออกไปทำหน้าที่แบบนี้

แต่ว่าในขณะเดียวกัน การที่ท่านทั้งหลายจะออกไปทำหน้าที่ จะต้องประกอบไปด้วยสติและปัญญา สติก็คือเราต้องเข้าใจว่าโควิด ๑๙ ไม่ใช่โรคที่ร้ายแรงจนป้องกันไม่ได้ ถ้าหากว่าเรามีการใส่หน้ากาก เว้นระยะห่าง ล้างมือบ่อย ๆ โอกาสที่จะติดโรคแทบจะไม่มีเลย

ดังนั้น...เราต้องใช้ปัญญาให้เข้าใจสภาพที่แท้จริงตรงนี้ แล้วไปด้วยดวงใจที่หวังสงเคราะห์ผู้อื่น เพราะว่าญาติโยมช่วยเหลือเรามาตลอด ไม่ว่าจะเป็นโยมที่ไหนก็ตาม เมื่อถึงเวลาโยมเขาเดือดร้อน พระเราต้องออกไปช่วยเหลือโยม แต่ว่าให้ช่วยเหลืออยู่ในกรอบของพระธรรมวินัยที่สามารถอธิบายให้เขาฟังได้ว่า สิ่งที่เราทำนี้เป็นไปตามพระธรรมวินัย ไม่ใช่เป็นไปตามที่เขาบอกว่าไม่ใช่กิจของสงฆ์

เราต้องเอามหาปเทส คือข้ออ้างใหญ่ที่พระพุทธเจ้าให้ไว้ตัดสินพระธรรมวินัย ๔ ข้อที่ว่า สิ่งที่ไม่สมควร แต่ถ้าพิจารณาแล้วว่าสมควร สิ่งนั้นย่อมสมควร ในเมื่อเขาเห็นว่าไม่ใช่กิจของสงฆ์ ไม่ใช่สิ่งสมควร แต่เราทำไปแล้วเป็นประโยชน์ต่อคนหมู่มาก สิ่งนั้นคนหมู่มากเห็นด้วย ถือว่าเป็นสิ่งที่ย่อมสมควร

ขอเจริญพรท่านรศ.ดร.บุณย์ เป็นอย่างยิ่ง ที่ให้กำลังใจ อาตมายังรู้สึกดีขึ้นมากเลยจ้ะ