[เถรี]

ส่วนที่สูงกว่านั้น ตั้งแต่ เทวดา นางฟ้า มาร พรหม ขึ้นไป ท่านสามารถอนุโมทนาได้อยู่แล้ว ถ้าหากว่าผู้ที่ล่วงลับดับขันธ์ไปอยู่ในภูมิทั้งหลายเหล่านี้ รับรู้แล้วยินดีด้วย ก็ได้อานิสงส์นั้นไป

แต่ถ้าหากว่าเป็นพระทั้งหลายบนพระนิพพาน ไม่ว่าจะเป็นพระพุทธเจ้า เป็นพระปัจเจกพุทธเจ้า เป็นพระอรหันตเจ้าก็ตาม ท่านทั้งหลายเหล่านั้นอยู่ในลักษณะของน้ำเต็มแก้ว พ้นบุญพ้นบาปไปแล้ว อุทิศไปให้ตาย ท่านก็ไม่รู้ว่าจะเอาไปทำอะไร

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ไม่ได้หมายความว่าท่านทั้งหลายทำบุญแล้วญาติจะได้เลย แต่บุญเป็นเรื่องจำเป็นที่ต้องทำเอาไว้ เพราะว่าคนแรกที่ได้รับคือตัวเราเอง ส่วนเราอุทิศต่อไปนั้น ญาติพี่น้องหรือผู้ที่ล่วงลับไป จะได้รับหรือไม่ได้รับเป็นเรื่องของเขา เราทำเราได้ก่อน ถ้าหากว่าผู้ตายสามารถรับได้ ก็เป็นอันว่าดีเพิ่มขึ้น แต่ถ้าผู้ตายไม่สามารถที่จะรับได้ ความดีนั้นก็ยังคงเป็นของเราอยู่ โดยเฉพาะการอุทิศส่วนกุศลให้ผู้อื่น ความดีเราไม่ได้บกพร่องไปไหน

พระปัจเจกพุทธเจ้าท่านเปรียบเทียบให้ฟังว่า เหมือนกับเราก่อกองไฟขึ้นมา ๑ กอง แล้วอนุญาตให้คนอื่นมาต่อไฟนั้นไปใช้ ไฟของเราก็ไม่ได้ลดลง ซ้ำความสว่างยังมากขึ้นจากกองไฟของคนอื่นอีกด้วย

ก็คือเรื่องของบุญกุศลเป็นเรื่องที่เราทำด้วยความยากลำบาก ในเมื่อสิ่งที่เราทำโดยยาก เรายังสละให้คนอื่นได้ กำลังใจที่สละออกต้องประกอบไปด้วยความเมตตากรุณาขนาดไหน ? เราจะได้บุญตรงจุดนั้น เรียกว่าปัตติทานมัย บุญที่ได้จากการอุทิศส่วนกุศลให้แก่ผู้อื่น ของตัวเองไม่ได้ลด ถึงเขาไม่ได้รับ บุญนั้นก็เป็นของเรา ถ้าเขาได้รับ บุญของเราเพิ่มขึ้น จึงเป็นเรื่องที่ต้องทำความเข้าใจให้ถูกต้อง ไม่ใช่เรื่องที่มาตีความด้วยตนเอง หากแต่ต้องเอาความเป็นจริงมาพูดกัน

ดังนั้น..เมื่อกระผม/อาตมภาพเข้าไปร่วมฟังการบรรยายธรรม จะไปงัดข้อเขากลางงาน ก็ทำให้คนอื่นเสียหน้าเปล่า ๆ จึงได้แต่นำมาบอกกล่าวให้แก่พวกเราที่รับฟังอยู่ทั้งที่นี่และทางบ้าน จะได้เข้าใจกันให้ถูกต้อง