[สุธรรม]

ร้านอาหารไทยในกรุงปารีส

เดินย้อนกลับไปทางเดิม คิดว่าจะไป “สร้างหนี้ใหม่” ด้วยการให้เงิน “ตาลุง” นั่นสักหน่อย ถึงไม่มีกรรมสัมพันธ์มาก็สร้างบุญสัมพันธ์เสียใหม่ แต่..ไปถึงมีแต่ป้ายรถเมล์ว่างเปล่า เออหนอ... องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ว่า “การที่คนเราได้มาเจอกันในชาตินี้ ในอดีตไม่มีความสัมพันธ์กันมานั้นไม่มี” แต่การเจอ “ตาลุง” แบบนี้ แสดงว่าในอดีตเป็นแค่คนเคยเห็นหน้ากันมาเท่านั้น ทำให้เหมือนกับ “บุญมีแต่กรรมบัง” ขนาดตั้งใจมาหาอย่างนี้ยังไม่ได้เจอ ถ้าไม่ถึงกับ “ดวงแตก” มากนัก ชาตินี้เราอาจจะได้เจอกันอีกสักครั้งนะลุงนะ...

ไหน ๆ ก็มาแล้ว จึงทนเจ็บสะโพกเดินถ่ายรูปไปเรื่อยเปื่อย ไปเจอร้านอาหารไทยเข้า เป็นร้านในตึกแถวสวย ๆ บริเวณนั้นแหละ แต่ตอนนี้ปิดอยู่ บริเวณหน้าร้านทำเป็นกันสาดผ้าใบสีแดง ยื่นออกมาคลุมประตูกระจกเอาไว้ ที่ข้างกันสาดเขียนว่า RESTAURANT THAILANDAIS อีกบรรทัดคือ SALON DE THE ซึ่งน่าจะเป็นร้านน้ำชาอีกด้วย มีตราซึ่งออกแบบโดยใช้ตัว T ใหญ่ตัวเดียว ต่อด้วย hai ซ้อนกัน อ่านได้ความว่า Thai Thai น่าเสียดายที่ร้านปิดเงียบ อาจจะเป็นเพราะยังไม่มีลูกค้า หรือเป็นวันหยุดก็ไม่รู้ ?

มีหนุ่มวัยรุ่นเรียกขอถ่ายรูปด้วย พออาตมาอนุญาตกลับเรียกคนที่เดินผ่านไปผ่านมาช่วยถ่ายให้ ได้พ่อหนุ่มผิวหมึกเป็นตากล้องจำเป็น เสร็จแล้วอาตมาเดินกลับไปที่ป้ายรถเมล์ ซึ่งตอนนี้มีคนนั่งอยู่สองคน นั่งลงที่ริมสุดติดผนังใส หยิบเอาสมุดบันทึกออกมาเขียนบันทึกประจำวัน เพิ่งจะเขียนไปได้หน่อยเดียว หญิงสาวที่นั่งอยู่อีกด้านก็ล้วงเอาบุหรี่ออกมาจุดสูบ ทำเอาอาตมาต้องลุกเดินหนีควันบุหรี่ ข้ามถนนกลับไปที่ร้านลาฟาเย็ตต์ ที่ด้านข้างประตูกระจกมีขั้นเหมือนกับบันไดอยู่สองขั้น ด้านบนกว้างทีเดียว น่าจะเป็นบริเวณโชว์สินค้าที่เคยกั้นเป็นห้องกระจก แต่ตอนนี้เลิกใช้งาน จึงมีคนจีนกลุ่มหนึ่งยึดเป็นที่นั่งพัก กินขนมและดื่มน้ำกันอยู่ตรงนี้...