[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันศุกร์ที่ ๖ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔ ทางโรงพยาบาลสนามวัดท่าขนุน ได้ทำการโหลดผู้ป่วยติดเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ เข้าสู่โรงพยาบาลแล้ว ตอนนี้พวกเราทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นพระภิกษุ สามเณร แม่ชี ฆราวาส อย่าได้เฉียดเข้าไปใกล้ ยกเว้นอยากลองของว่าขลังจริงไหม ก็ไม่เป็นไร ถ้าติดเชื้อมาเมื่อไร เดี๋ยวจะช่วยซ้ำ..!

ในเรื่องของการจัดการต่าง ๆ ตอนนี้จะเป็นของทางโรงพยาบาลและฝ่ายปกครอง พระเราก็รออยู่แค่ว่า สิ่งใดขาดเหลือ ทางผู้ดูแลก็จะขอมาเอง ตอนนี้ก็มีทหารคอยเข้าเวรอยู่ตลอด ๒๔ ชั่วโมง มีแพทย์พยาบาลเข้าเวรอยู่ตลอด ๒๔ ชั่วโมง

โดยทั่ว ๆ ไปแล้ว สถานที่อื่นเวลาจัดตั้งก็เป็นได้แค่ศูนย์พักคอยก็คือ Community Isolation แต่ว่าที่วัดของเรากลายเป็นโรงพยาบาลสนามได้ เพราะว่ามีแพทย์พยาบาลอยู่ประจำคอยดูแลคนไข้ ซึ่งตรงส่วนนี้ต้องบอกว่า สิ่งที่ทางวัดเราทำมาตลอดหลายปี โดยเฉพาะการสนับสนุนงานต่าง ๆ ของโรงพยาบาล จึงทำให้ทางโรงพยาบาลให้ความอนุเคราะห์สงเคราะห์ ด้วยการส่งแพทย์พยาบาลมาประจำให้กับโรงพยาบาลสนามที่นี่ได้ แล้วส่วนที่โชคดีที่สุดก็คือ โรงพยาบาลสนามวัดท่าขนุนไม่ได้อยู่ภายในวัด และไม่ได้อยู่ภายในชุมชน

ตอนแรกที่ผมสร้างฐานหลวงพ่อสมเด็จองค์ปฐม ๒๑ ศอกเป็นห้องประชุม ตั้งใจจะทำเป็นห้องสมุด ๖๐ พรรษา สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช สยามมกุฎราชกุมาร แต่ว่าตั้งห้องสมุดได้ไม่นาน ก็โดนปลวกลุยเข้าไปกิน เนื่องจากว่าทองผาภูมิของเราเป็นพื้นที่ป่า ปลวกป่าไม่ได้ทำทางดินแล้วขึ้นไปกินเหมือนกับปลวกบ้าน ปลวกป่าใช้วิธียกพหลพลโยธาลุยเข้าไปเลย เจออะไรก็กินกระจาย แล้วพอใกล้สว่างก็ยกกำลังพลกลับ พรุ่งนี้ค่อยมาว่ากันใหม่..!

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น กระผม/อาตมภาพก็เลยต้องย้ายห้องสมุด ๖๐ พรรษาสมเด็จพระบรมโอรสาธิราช สยามมกุฎราชกุมาร เข้ามาไว้ภายในวัด ตรงจุดนั้นเราก็ได้ใช้สอยเฉพาะช่วงสงกรานต์ ในงานอุ้มพระสรงน้ำ มาตอนนี้ถึงได้ใช้คุ้มค่ากับที่ทำไป เนื่องจากว่าพื้นที่มีถึง ๙๐๐ ตารางเมตร ในเมื่อไม่ได้อยู่ในชุมชน ไม่ได้อยู่ในวัด แค่ล้อมเขตแล้วมีแพทย์พยาบาล มีทหารดูแล ก็กลายเป็นโรงพยาบาลสนามที่ค่อนข้างจะสะดวก