[เถรี]

ดังนั้น..เราต้องคิดอยู่เสมอว่าวันนี้เราจะต้องตาย ในเมื่อเราจะตาย เราก็ต้องสร้างคติ คือที่ไปของเราให้ดีที่สุดเท่าที่จะพึงทำได้ ก็คือขัดเกลากาย วาจา และใจของเรา ด้วยศีล สมาธิ และปัญญา

ถ้าทุกคนตั้งกำลังใจไว้และทำแบบนี้ได้ทุกวัน ขึ้นชื่อว่าโอกาสที่จะรอดจากอบายภูมิไปสู่สุคติก็จะมีสูง แต่ถ้าหากว่าเราคิดว่าอยู่วัดแล้วทุกอย่างต้องดี เมื่อเผชิญกับสิ่งที่ไม่ดีแล้วเอากิเลสไปชนกิเลส ก็กลายเป็นว่าคนอื่นกระโดดลงนรก แล้วเราก็กระโดดตามไปด้วย ซึ่งเรื่องทั้งหลายเหล่านี้มีแต่จะพาให้ขาดทุนทั้งสิ้น

ดังนั้น...การที่ท่านทั้งหลายจะได้รู้เรื่องเหล่านี้ไว้ หรือไม่ก็หลายท่านอาจจะเจอมาแล้วในหลายสถานที่ ก็จะได้ทำใจเอาไว้ล่วงหน้าว่า เราจะต้องเผชิญหน้ากับอะไรบ้าง และขณะเดียวกันก็จะได้ตั้งใจทุ่มเทสรรพกำลังใน ศีล สมาธิ ปัญญา ของตน เพื่อที่จะดึงตนเองให้หลุดพ้นจากห้วงกิเลส ขึ้นไปสู่ที่สูงที่สุดเท่าที่เราจะพึงทำได้

ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณร ตลอดจนกระทั่งบอกกล่าวให้แก่บรรดาแม่ชีและฆราวาส ทั้งที่อยู่ที่นี่และอยู่ทางบ้าน ไม่ว่าจะในประเทศหรือต่างประเทศก็ตาม ให้รู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เราทำ ถ้าบุคคลที่ได้อภิญญาได้สมาบัติต้องการรู้ ไม่มีอะไรที่ไม่รู้ เพียงแต่ว่าจะมีคุณค่าเพียงพอที่จะสนใจหรือไม่ ถ้าหากว่าพยายามบอกกล่าวให้แก้ไขแล้ว ไม่สามารถที่จะแก้ได้ ก็จำเป็นต้องปล่อยวางให้ลงนรกไปตามใจของตนเอง..! ก็ขอเจริญพรเอาไว้แต่เพียงเท่านี้


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๒๙ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๔
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)