[เถรี]

วันนี้เป็นวันอังคารที่ ๒๙ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๔ วันนี้ที่ไม่ได้บิณฑบาตไปหนึ่งวัน ก็เพราะต้องรีบไปบ้านเติมบุญ แล้วกลับให้ได้ภายในวันเดียว

ภารกิจแรกที่ไปก็คือไปทำฟัน จุดอ่อนประจำตัว..ฟันแตก..! ภารกิจที่สองก็คือไปอัญเชิญพระพุทธรูปไม้โพธิ์นิพพาน ที่สร้างตามตำราสมเด็จพระพนรัตน์ วัดป่าแก้ว กลับมาไว้ที่วัดท่าขนุน พระพุทธรูปองค์นี้บรรจุดวงพิชัยสงครามของตัวผม/อาตมภาพเอง ปกติก็เก็บ ๆ ซ่อน ๆ เอาไว้ เพราะว่ากลัวจะช่วยให้เจริญรุ่งเรืองมากเกินไป แล้วคนจะหมั่นไส้เอา..! แต่ตอนนี้พอย้ายบ้าน ไม่มีที่ให้เก็บ ก็เลยจำเป็นต้องอัญเชิญกลับมาตั้งในที่อันเหมาะสมภายในวัดท่าขนุน ซึ่งดูแล้วก็มีที่เดียว ก็คือมณฑปประดิษฐานพระพุทธรูปทองคำ สรุปว่า ถ้าจะรุ่งเรืองก็จำเป็นต้องรุ่งเรือง ไม่อาจที่จะหลีกเลี่ยงได้อีกแล้ว..!

อีกส่วนหนึ่งก็คือ ไปอัญเชิญเบี้ยแก้ตัวครูของหลวงปู่เจือ วัดกลางบางแก้ว ที่ท่านเมตตาทำให้ไว้หลาย ๑๐ ปีแล้วกลับมาไว้ที่นี่ เพราะเกรงว่าญาติโยมส่วนหนึ่งที่จะมาพักปฏิบัติธรรมระยะยาว ๆ ที่วัดท่าขนุน อาจจะนำเชื้อไวรัสสารพัดสายพันธุ์มาฝากคนที่นี่..! จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องมีตัวจัดการไวรัส ที่ไม่เป็นที่เชื่อถือของทางแพทยศาสตร์หรือวิทยาศาสตร์

ส่วนหนึ่งที่อยากจะพูดในวันนี้ก็คือ แจ้งต่อญาติโยมทั้งหลายที่วางแผนจะมาอยู่ยาวที่วัด ต้องทำความเข้าใจเสียก่อนว่า ไม่ว่าสถานที่ไหนก็ตาม คนก็ยังคงเป็นคนอยู่เสมอ สถานที่ดี ครูบาอาจารย์ดี ไม่ได้แปลว่าคนที่นั่นจะดีไปด้วย

ส่วนหนึ่งที่กระผม/อาตมภาพตั้งความหวังไว้ก็คือ พระภิกษุ สามเณร แม่ชี ฆราวาสภายในวัด ตั้งใจปฏิบัติธรรมเพื่อ ลด ละ กิเลสให้ได้ทุกคน แต่ก็เป็นไปไม่ได้ เพราะว่าหลายคนก็ไม่รู้ตัวว่าแบก รัก โลภ โกรธ หลง ไว้ท่วมหัว ไม่คิดแก้ไขตัวเองไม่พอ ยังช่วยกันปิดบังอีก ต่อหน้าทำอย่างหนึ่ง ลับหลังทำอย่างหนึ่ง แล้วยังมีการกำชับกันด้วยว่า "อย่าพูดไป เดี๋ยวหลวงพ่อจะรู้" ฟังแล้วตลก..!