[เถรี]

ที่เล่าเรื่องพวกนี้ให้ฟัง ก็เผื่อว่าถ้าพวกเราเจอเข้าจะได้รู้ว่าเป็นเรื่องปกติ คำว่าเป็นเรื่องปกติ ก็คือ เวลาเหนื่อยมาก ๆ เราบังคับร่างกายได้ยากมาก เห็นชัด ๆ เลยว่าเป็นอนัตตา

ศัพท์คำว่า อนัตตา อะ คือ ไม่ อนะคือ ไม่มี อัตตา คือ ตัวตน ไม่ว่าจะเป็น อะ หรือ อนะ ก็ตาม เมื่อระบุชัดว่า "ไม่" ขึ้นมา นอกจากแปลว่าไม่ใช่ตัวตน หรือที่หลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง ท่านแปลง่าย ๆ ว่า ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเราแล้ว ยังสามารถที่จะแปลเป็นใจความว่า บังคับบัญชาไม่ได้ ถึงเวลาเป็นไปตามสภาพของตนเอง

แต่ด้วยความที่อาตมภาพเป็นคนดื้อ โดยเฉพาะดื้อกับกิเลส ไม่ค่อยทำตามกิเลส ดื้อกับร่างกาย ไม่ค่อยจะฟังร่างกาย แต่ไหนแต่ไรมาก็เป็นแบบนี้ ก็คือ "ถ้างานยังไม่จบ เอ็งก็จงทำไปจนกว่างานจะจบ..!"

อย่างเช่นอีกสักครู่ ยังต้องออกไปงานศพท่านอาจารย์ลี ปญฺญาวชิโร อดีตเจ้าอาวาสวัดห้วยสมจิตร แต่ถ้าหลังงานนั้นแล้วก็จะรู้ว่าสภาพของตัวเองเป็นอย่างไร เพราะว่าพอกำลังใจคลายออก ส่วนมากก็หงายผลึ่ง..หมดสภาพไปเลย..! ดังนั้น..ใครก็ตามที่บอกว่านอนไม่หลับ กระผม/อาตมภาพกลับอยู่ในอาการนอนไม่ค่อยอยากจะตื่น รู้สึกว่าเพิ่งจะนอนได้เดี๋ยวเดียว ร่างกายยังไม่ทันจะฟื้นเลย..หมดเวลาอีกแล้ว

ตรงจุดนี้ที่เล่าให้ฟัง ไม่ได้มาคร่ำครวญขอความเห็นใจจากใคร แต่ให้รู้ไว้ว่า ลักษณะของการทำหน้าที่ของตนในวันนี้ให้ดีที่สุดเป็นอย่างไร ในเมื่อเราทำหน้าที่ของเราได้ดีที่สุดแล้ว ทำเต็มที่แล้ว ต่อให้สำเร็จหรือว่าไม่สำเร็จ ถือว่าเราตอบตัวเองได้แล้ว