[เถรี]

ประการต่อไปก็คือ ต้องลำดับงานตรงหน้าให้ถูก ว่าอะไรก่อนอะไรหลัง ถ้าหากว่าพวกเราสังเกต ในวันนี้ที่บรรยายเกี่ยวกับสถานที่เที่ยวต่าง ๆ ก็คือ จากที่ไกลมาใกล้ แต่ละสถานที่มีความสัมพันธ์กันอย่างไร ? และมีความสำคัญในการท่องเที่ยวอย่างไร ? จนกระทั่งไปจบลงตรงศูนย์รวม ก็คือร้านค้าชุมชนที่เรานำเสนอสิ่งต่าง ๆ ตรงนั้นมากที่สุด

แล้วยังต้องมีเวลาให้บรรดาคณะกรรมการมะรุมมะตุ้มถามคำถามมา ทำอย่างไรที่จะตอบคำถามเหล่านั้นให้ถูกใจคณะกรรมการ ตรงจุดนี้ต้องเป็นประสบการณ์ส่วนตัว จำไว้ว่าทุกหน่วยงานมีความภูมิใจในความเป็นตัวตนของเขา ตอบอะไรต้องอยู่ในลักษณะเอาใจเจ้าภาพเสียหน่อย แล้วทุกอย่างจะดีเอง

อย่างเช่นว่า ถ้าหากว่าคนอื่นมาถึงวัดท่าขนุน ถึงเวลาจะพูดอะไร ก็ต้องยกยอว่า วัดท่าขนุนดีอย่างนั้นดีอย่างนี้ในสายตาหรือความรู้สึกของเขา เราฟังเราก็จะรู้สึกว่า เออ..ดี เพราะว่าเขาเห็นว่าเราดี มีความรู้สึกว่าเป็นพวกเดียวกัน ถ้าเขามีข้อขอร้อง หรืออยากจะให้เราช่วยเหลืออะไร ก็รู้สึกว่าน่าช่วยเหลือมากกว่าคนอื่น

ลักษณะนี้ก็เหมือนกัน คณะกรรมการทั้งหมด คือคณะกรรมการจากกระทรวงวัฒนธรรม ก็ต้องยกเอาผลงานของกระทรวงวัฒนธรรมขึ้นมากล่าว อย่างเช่นว่า ได้รับการสนับสนุนจากกรมส่งเสริมวัฒนธรรม ได้รับการสนับสนุนจากสำนักงานวัฒนธรรมจังหวัด ถึงได้เกิดการเที่ยวชุมชน..ยลวิถี ของชุมชนคุณธรรมต้นแบบวัดท่าขนุนขึ้นมาอย่างทุกวันนี้ เป็นต้น