[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันจันทร์ที่ ๙ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔ ต้องบอกว่า "อาบเหงื่อต่างน้ำ" เพราะว่าต้องนำเสนอผลงานของชุมชนคุณธรรมต้นแบบวัดท่าขนุน ในแนว "เที่ยวชุมชน ยลวิถี" ให้กับคณะกรรมการของกระทรวงวัฒนธรรมตัดสิน เพื่อชิงรางวัล ๑๐ สุดยอดชุมชนคุณธรรมต้นแบบเที่ยวชุมชน ยลวิถี ซึ่งคัดเลือกจาก ๒๒๘ ชุมชนทั่วประเทศ ผ่านมาถึงรอบ ๓๐ ชุมชนแล้ว รอบนี้เป็นรอบสุดท้ายซึ่งจะตัดสินว่า เราจะติด ๑ ใน ๑๐ หรือไม่ ?

คราวนี้การนำเสนอนั้น ผ่านทางระบบซูมมีตติ้งออนไลน์ ซึ่งพวกเราเองก็ยังไม่เคยใช้นอกสถานที่มาก่อน จึงมีปัญหา ก็คือว่า พอผู้นำเสนอสถานที่ท่องเที่ยวห่างจากโทรศัพท์นิดเดียว คณะกรรมการก็ไม่ได้ยินเสียง พอดีกระผม/อาตมภาพ "ลางสังหรณ์" ดี จึงนั่งประจำการอยู่ตรงนี้ พอเห็นว่าเสียงใครไม่เข้าก็บรรยายแทน ต้องบอกว่าผ่านไปแบบทุลักทุเล ค่อนข้างจะเหงื่อตกกันอยู่นิดหน่อย

ถ้าให้ตนเองประเมินผลงาน ก็คืออยู่ที่ ๘๐ เปอร์เซ็นต์ ถ้าหากว่าเขาตัดสินกันที่ ๘๐ เปอร์เซ็นต์แล้วผ่าน ของเราก็คงคาบเส้นห้อยต่องแต่ง..! แต่ว่าเป็นเรื่องอะไรที่สนุกมาก เพราะว่าถ้ามีปัญหาหน้างาน จะเป็นการทดสอบว่าเราแก้ปัญหาเป็นหรือไม่ ?

ส่วนใหญ่แล้วงานทุกประเภท ต่อให้เตรียมตัวมาดีขนาดไหนก็ตาม มักจะมีปัญหาในระหว่างหน้างานเสมอ ดังนั้น..บุคคลที่ทำงานจึงต้องเตรียมตัวเตรียมใจ นึกถึงด้านที่แย่ที่สุดเอาไว้ก่อน ถ้าหากว่าเกิดอะไรขึ้นในลักษณะอย่างนั้น แล้วเราจะแก้ไขอย่างไร

ในการนำเสนอวันนี้ กระผม/อาตมภาพประมาณการขั้นต่ำไว้ ๒ แบบ แบบแรกก็คือไฟฟ้าดับ..! ซึ่งก็ไม่ต้องห่วง เพราะว่าใช้โน้ตบุ๊กในการเปิดระบบซูมออนไลน์ ซึ่งสามารถทำงานต่อไปอีกได้เป็นชั่วโมง อีกประการหนึ่งก็คือฝนตกหนัก จนไม่สามารถที่จะนำเสนอพื้นที่ท่องเที่ยวทางด้านภายนอกได้เลย ซึ่งถ้าหากว่าเป็นตรงจุดนี้ก็ต้องบอกว่าย่ำแย่กันไปหมด

แต่ก็โชคดีที่ว่า "เทวดาฟ้าดินมักจะเห็นใจวัดท่าขนุน" ช่วงไหนที่มีงานก็มักจะพยายามเว้นให้ แต่ว่าหลังงานนี่ต้องเก็บของให้ทัน หรือว่าต้องหนีให้ทัน..! ไม่อย่างนั้นก็จะต้องชดเชยกับสิ่งที่ตัวเองทำไป ก็คือต้องเปียกฝน แล้วแทบทุกงานของวัดท่าขนุนก็จะเป็นอย่างนี้ จนกระทั่งญาติโยมหลายท่านที่ช่างสังเกตใช้คำว่า "งานของหลวงพ่อวัดท่าขนุน เลิกงานแล้วต้องหนีให้ทัน..!" เพราะว่าบางทีก็ฟ้ามืดมารอบวัดเลย เว้นไว้เฉพาะที่วัด เป็นวงกลมอยู่แค่จุดเดียวเท่านั้น..!

ตรงจุดนี้ต้องบอกว่า การที่เราทำบุญ สร้างความดี และอุทิศส่วนกุศลให้แก่เจ้าที่เจ้าทาง ตลอดจนเทวดาทั้งหลายเป็นประจำ ก็ทำให้ท่านทั้งหลายเหล่านั้นถือว่ามีบุญสัมพันธ์ต่อกัน สามารถที่จะช่วยเหลือเราได้ในบางส่วนที่ไม่เกินกฎของกรรม