[เถรี]

ญาติโยมลองนึกดูว่าถ้าเราเป็นองค์กรนาซ่า จะส่งจรวดออกไปสู่อวกาศ ต้องใช้ไฮโดรเจนเหลวเป็นตัน ๆ มูลค่าไม่รู้กี่หมื่นกี่แสนล้าน ส่งออกไปเต็มที่เลย ไปอยู่ในอวกาศพ้นแรงดึงดูดของโลก...แต่ไปติดอยู่ในอวกาศ ถ้าสมมติว่าเราหาเชื้อเพลิงเพียงพออีก ก็ตั้งระบบบังคับด้วยคอมพิวเตอร์ สามารถที่จะขับเคลื่อนจรวดนั้นให้ไปต่อได้ จากที่ท่านติดอยู่ในระบบสุริยจักรวาลของโลกเราใบนี้ ของดวงอาทิตย์ดวงนี้ เราก็จะขับเคลื่อนตัวเองหลุดพ้นออกไปได้ แต่ไปติดอยู่ในกาแล็กซี่ทางช้างเผือก ซึ่งประกอบไปด้วยกลุ่มดาวที่คล้ายกับระบบสุริยจักรวาลอีกนับไม่ถ้วน

สมมติว่าเราสามารถหาเชื้อเพลิงได้เพียงพออีก แม้ว่าต้องทุ่มเททรัพยากรสักเท่าไร ฟันฝ่ากันอย่างเต็มที่ หลุดจากกาแล็กซี่ทางช้างเผือกได้ ก็ไปติดอยู่ในเอกภพหรือ Universe ที่ฝรั่งเขาเรียก คราวนี้มีกาแล็กซี่นับไม่ถ้วนเลย กี่ชั้นเข้าไปแล้ว ? แต่ละชั้นนี่ลำบากขึ้นไปอีกเป็นร้อยเป็นพันเท่า หาพลังงานได้เพียงพอส่งตัวเองหลุดพ้นเอกภพไปได้ ก็จะไปติดอยู่แค่ชายขอบของสวรรค์ชั้นจาตุมหาราช ใครที่ได้มโนมยิทธิให้กำหนดจิตตามดูไปเป็นชั้น ๆ เราจะเห็นว่าพ้นจากขอบของเอกภพที่มีจักรวาลสารพัดสารเพนี้ ชายขอบก็คือสวรรค์ชั้นจาตุมหาราชเท่านั้น

พวกเราเองไม่ต้องลำบากขนาดนั้น เพราะเรารู้ว่าอะไรที่ให้พลังงานสูงมาก ก็คือ ทาน ศีล ภาวนา เราก็ตั้งใจให้ทาน ตั้งใจรักษาศีล แค่เบื้องต้นเราก็สามารถเหยียบชั้นจาตุมหาราชได้แล้ว ถ้าถวายสังฆทานเป็นปกติ ก็จะมีดาวดึงส์เป็นที่ไป ตั้งใจสวดมนต์ไหว้พระ ก็มีชั้นยามาเป็นที่ไป ตั้งใจปฏิบัติเป็นพระโสดาบัน จะมีชั้นดุสิตเป็นที่ไป ตั้งใจสร้างอภิญญาห้าเกิดขึ้น มีชั้นนิมมานรดีเป็นที่ไป ไปเป็นชั้น ๆ แบบนี้

แต่ถ้าหากว่ากำลังใจของท่านยึดมั่น มั่นคงในสมาธิ ก็จะทะลุเลย คราวนี้ไปอยู่พรหมโลก สูงขึ้นไปอีกจนนับไม่ได้ ถ้าสามารถปลดความยินดีในโลกนี้ ในร่างกายของเรานี้ออกไปได้ ส่วนใหญ่ก็จะไปอยู่ที่สุทธาวาสพรหม ก็คือพรหมอนาคามีที่พร้อมจะตรัสรู้ หลุดจากนั้นไปถึงจะไปพระนิพพาน