[เถรี]

พูดถึงข่าวไฟไหม้บ้านถล่มทับอาสากู้ภัยเสียชีวิต "ว่าแต่ว่าเจ้าของบ้านเขายังจะกล้าไปสร้างบ้านทับที่เดิมไหมนี่ ? เพราะอย่างน้อยก็ ๕ ศพไปแล้ว วันดีคืนดีก็มีคนวิ่งตึงตังกู้ภัยอยู่ในบ้านละสนุกแน่ ...(หัวเราะ)... คือท่านทั้งหลายเหล่านี้เสียชีวิตในระหว่างปฏิบัติงาน หลายคนบางทีไม่รู้ตัวว่าตัวเองตายแล้ว ใจยังมุ่งอยู่กับงานเดิมของตัวเอง

สมัยอาตมาเป็นทหารอยู่ที่กองพลที่ ๙ ค่ายสุรสีห์ สมัยโน้นยังเป็นค่ายกาญจนบุรีอยู่ วันดีคืนดีก็มีเสียงกองทัพปะทะกัน เสียงช้าง เสียงม้า เสียงดาบ เสียงหอก กระทบกันเหมือนอย่างกับรบกันอยู่ใกล้ ๆ เลย ลักษณะนั้นก็เหมือนกัน เพราะว่าตรงนั้นก็คือสมรภูมิทุ่งลาดหญ้า ที่ไทยเราไปปะทะกับกองทัพพระเจ้าปดุงในสงครามเก้าทัพ แล้วบริเวณไม่ไกลจากนั่น ห่างประมาณ ๑๒ กิโลเมตร ก็ยังเป็นจุดที่พระนเรศวรทำยุทธหัตถีกับพระมหาอุปราช ท่านทั้งหลายที่เสียชีวิตอยู่ ต้องบอกว่าใจยังมุ่งมั่นอยู่กับงานตัวเอง ก็เลยไม่ได้ไปไหน พอโอกาสดี ๆ ก็หลุดเข้ามาในเขตให้เราได้รู้ได้เห็นกันบ้าง

ถ้าเป็นอาตมาก็คงขายทิ้งเลย ไปหาซื้อที่สร้างบ้านที่อื่นดีกว่า ...(หัวเราะ)... คือตัวเองแก้ไขได้นะ แต่คงไม่ไปแก้หรอก เพื่อความสบายใจด้วยกันทั้งสองฝ่าย คนอื่นมาอยู่จะคิดอย่างไร เพราะฉะนั้น..ของเราเองก็ขายทิ้งไปเถอะ หาซื้อที่อื่นดีกว่า ไม่ต้องหลังใหญ่ขนาดนั้นก็ได้

เรื่องของการเสียชีวิตจากอุบัติเหตุ ส่วนใหญ่เป็นกรรมเก่าจากการฆ่าคนฆ่าสัตว์ใหญ่เอาไว้ ถึงวาระเคยทำร่วมกันมาก็มาตายร่วมกัน อย่างท่านองคุลีมาลฆ่าคนไปเป็นพันเลย ที่ฆ่าคนนั่นเพราะว่า ในอดีตมีอยู่ชาติหนึ่งท่านเกิดเป็นควายป่า แล้วโดนชาวบ้านล้อมล่า พูดง่าย ๆ ก็คือสมัยก่อน รุ่นพวกเรามีใครเกิดทันไหม ? รุ่นอาตมานี่ทัน เขาเรียกไล่ราวหรือไล่เหล่า พอถึงเวลาก็คนเกือบทั้งหมู่บ้านล้อมป่าแล้วก็ตีเกราะเคาะไม้ สัตว์ป่าจะเตลิดไปตามทางที่นายพรานเขาซุ่มอยู่แล้วก็ยิง

แต่อันนี้ของเขาไล่ฆ่ากันเลย ใช้หอก ใช้แหลน ใช้หลาว รุมแทงควายป่าจนตาย ก่อนตายก็อาฆาตไว้ว่าจะกลับมาฆ่าพวกนี้คืนบ้าง พอเกิดมาชาตินี้ก็มาเป็นอหิงสกกุมารหรือองคุลีมาลเถระในระยะหลังนั่นแหละ มาฆ่าคืนไปทีละศพสองศพ ล่อไปเป็นพันเลย"