[เถรี]

คราวนี้การถือโชคลางต่าง ๆ ก็อย่างที่พวกท่านเห็นว่าเวลาเดินบิณฑบาต กระผม/อาตมภาพจะพยายามตัดข้ามถนนให้น้อยที่สุด เนื่องเพราะว่าถ้าข้ามถนนเมื่อไร แล้วไปเจอพี่น้องมอญพม่าเข้า เขาก็จะรอจนกว่าพระข้ามหมดแล้วถึงจะขับรถต่อ เนื่องเพราะเขาเชื่อว่าถ้าไปตัดแถวพระเข้า จะเกิดอุปสรรคในการทำมาหากิน พอพวกเราข้ามถนนกันทีหนึ่งก็ทำเอารถติดกันทั้งเมือง เพราะว่าแถวยาวมาก

แต่คราวนี้ช่วงสุดท้าย ก่อนที่จะมาถึงบ้านพักตำรวจ ไม่ข้ามก็ไม่ได้ เพราะว่าคนใส่บาตรซ้ายบ้างขวาบ้าง ซ้ายบ้างขวาบ้าง แล้วก็ไม่เคยคิดที่จะไปรวมกันใส่ในที่เดียว ถ้าเป็นวันเสาร์อาทิตย์ นักท่องเที่ยวมาก ๆ ก็รถติดน่าดู กลายเป็นว่าพระเราทำให้คนอื่นเขาเดือดร้อน..!

เรื่องของเคล็ดเรื่องของลางพวกนี้ บางอย่างก็ต้องบอกว่า ถ้าไม่เกินความจำเป็น ไม่เกินวิสัย ก็ถือเอาไว้สักหน่อย อันดับแรกเลยก็เพื่อความสบายใจ อันดับที่สองก็คือ เรื่องของการถือฤกษ์ถือยาม เหมือนกับการข้ามถนน เวลาว่างจากรถก็ปลอดภัยแน่นอน แต่ก็อย่างว่า....คนเก่ง ๆ รถมาก ๆ ก็ข้ามถนนได้ แต่ถ้าวันไหนพลาดก็เดี้ยง..!

โดยเฉพาะในเรื่องของพระภิกษุสามเณรของเรา การบวชไม่จำเป็นต้องดูฤกษ์ การบวชเป็นการออกจากที่ร้อนไปสู่ที่เย็น เร็วเท่าไรก็เป็นคุณแก่ตัวเท่านั้น แต่การสึกเป็นการออกจากที่เย็นไปสู่ที่ร้อน ดูฤกษ์ไว้สักหน่อยก็ดี

แต่ถ้ามากจนเกินไป อย่างสมัยที่กระผม/อาตมภาพไปดูแลหลวงปู่มหาอำพันที่วัดเทพศิรินทราวาส อันนั้นก็เกินไป ไปให้หมอดูฤกษ์สึก ได้มาตอนตี ๒ กว่า แล้วทางด้านโน้นเขานิยมว่า ถ้าจะสึกก็คือต้องอาบน้ำมนต์ด้วย เวลาตี ๒ กว่า ๆ นุ่งผ้าขาวม้าผืนเดียว ตักน้ำมนต์ทั้งถังราดลงไป อย่าลืมว่าเขาสึกหลังออกพรรษา ซึ่งส่วนใหญ่ก็คือเดือนพฤศจิกายน ธันวาคม..หนาวตายชัก..!

แค่นั้นยังไม่พอ ยังต้องออกจากวัดทางทิศเหนือ ปรากฏว่าทางทิศเหนือของวัดเทพศิรินทราวาสไม่มีประตู มีแต่รั้ว..ปีนรั้วไปก็ไปหล่นอยู่ในบ้านของชาวบ้าน หมาไล่ฟัดเกือบตาย..! ถ้าหากว่าลำบากขนาดนั้นก็ลด ๆ ลงบ้างก็ได้ แต่ถ้าไม่ลำบากมากก็ถือเอาไว้สักนิดหนึ่ง