[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพุธที่ ๑๐ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕ ภารกิจสำคัญของกระผม/อาตมภาพก็คือไปเป็นเจ้าภาพงานเทศน์มหาชาติเฉลิมพระเกียรติ เนื่องในวันเฉลิมพระชนมพรรษา สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง ซึ่งจัดโดยมหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี

ความจริงเรื่องของการเทศน์มหาชาตินั้น ต้องบอกว่าตั้งแต่บรรพบุรุษของเรามาก็มีความนิยมเป็นอย่างสูงยิ่ง ชาวบ้านเขาเรียกง่าย ๆ ว่า เทศน์คาถาพัน ก็คือทั้ง ๑๓ กัณฑ์จะขึ้นต้นด้วยพระคาถาที่เป็นเหมือนกับหัวเรื่อง รวมแล้ว ๑,๐๐๐ พระคาถาพอดี ส่วนที่ยาวที่สุดก็น่าจะเป็นทานกัณฑ์ ๒๐๙ พระคาถา

เทศน์มหาชาติประกอบไปด้วย ๑๓ กัณฑ์ เริ่มตั้งแต่ทศพร หิมพานต์ ทานกัณฑ์ วนประเวศน์ ชูชก จุลพน มหาพน กุมาร มัทรี สักบรรพ มหาราช ฉกษัตริย์ แล้วก็นครกัณฑ์

ความจริงของว่า ฉกษัตริย์ ท่านให้อ่านว่า ฉะ-กะ-สัด ฉะ คือ ๖ กษัตริย์ทั้ง ๖ รวมกันอยู่ แต่ปรากฏว่าถ้าใช้คำว่าฉะ สมัยโน้นเขาถือว่าหยาบคาย หลวงปู่สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พฺรหฺมรํสี) วัดระฆัง ท่านเลยบอกว่า ให้อ่านว่า "ฉ้อ" แล้วก็แล้วกัน

ในส่วนของการเทศน์มหาชาตินั้น กระผม/อาตมภาพนั้นก็เคยฝึกอยู่ระยะหนึ่ง แต่ปรากฏว่าพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุง ท่านเตือนว่า การขับลำด้วยเสียงอันยาวต้องอาบัติ ลักษณะเดียวกับที่พระเณรของเราตัดหญ้า ตัดแต่งต้นไม้ หรือว่าขุดพื้นดิน ซึ่งล้วนแล้วแต่ต้องอาบัติทั้งนั้น แต่ว่าสิ่งที่ทำไปนั้น ก็เพื่อความสะอาดเรียบร้อยของวัดวาอาราม คนเห็นแล้วเกิดศรัทธา ไม่ใช่ว่าพระเณรอาศัยอยู่กินอย่างเดียว ปล่อยให้วัดรกจนเลี้ยงเสือได้..!

ก็แปลว่าในส่วนของบุญที่ได้ กับส่วนของบาปที่ละเมิดพระวินัยนั้น พอที่จะหักกลบลบล้างแล้วมีส่วนดีมากกว่า ถ้าเป็นนิสัยของพ่อค้าที่ชอบเสี่ยงก็คือ "ลงทุนได้" แต่ในเมื่อครูบาอาจารย์ท่านเตือนว่าจะต้องอาบัติ กระผม/อาตมภาพก็ต้องเลิกไปโดยปริยาย

เพราะว่าถ้าหากว่าไปอ่านดูในวินัยมุขจะเห็นชัด พระพุทธเจ้าท่านตรัสเอาไว้ว่า การขับลำด้วยเสียงอันยาวนั้นก่อให้เกิดโทษหลายประการ อันดับแรก ตนเองหลงเสียงตนเอง ก็คือคิดว่าตัวเองเสียงไพเราะ บุคคลอื่นฟังแล้วหลงยึดติดในเสียงนั้น ก็แปลว่าถ้าตั้งใจจะเอามรรคเอาผล เอาความหลุดพ้นกันจริง ๆ ก็ไม่ควรที่จะไปยุ่งด้วย