[เถรี]

ตรงจุดนี้ ถ้าหากว่าเราพินิจพิจารณาให้เห็นว่า ธรรมดาของการเกิดมาแล้ว ต้องมีความตายมาถึงเป็นปกติ ถ้าสามารถเห็นอย่างชัดเจนได้ บางทีความกลัวตรงนี้ก็จะหายไป ตัวกระผม/อาตมภาพเองก็บอกไม่ถูก

เนื่องเพราะว่าตนเองนั้น สมัยเด็ก ๆ กลัวผีมาก กลัวชนิดที่ว่ากลางคืนไม่กล้าออกไปปัสสาวะนอกบ้าน ห้องส้วมสมัยเก่านั้นเป็นส้วมหลุม ซึ่งจะส่งกลิ่นเหม็นไปไกล จึงต้องไปทำไว้ไกล ๆ บ้าน กลางคืนไม่มีใครกล้าไป นอกจากกลัวงูเงี้ยวเขี้ยวขอและสัตว์อื่น ๆ แล้ว ยังกลัวผีอีกต่างหาก..! แล้ววันดีคืนดีก็ยังมีลูกไฟดวงโต ๆ วนเวียนอยู่แถวนั้น ผู้ใหญ่เขาบอกว่าผีกระสือออกมาหากิน ขนาดปฏิบัติธรรมแล้วก็ยังคงกลัวอยู่

จนกระทั่งมาเข้าใจความเป็นจริงว่า ที่เรากลัวผีนั้น เพราะกลัวว่าผีจะมาหักคอ จะมาบีบคอ จะมาทำร้ายเรา สรุปว่ากลัวตายนั่นเอง จนกระทั่งได้เจอกับผีบ่อย ๆ ซึ่งตรงจุดนี้ต้องบอกว่า ตัวกระผม/อาตมภาพอาจจะโชคดีกว่าพวกเรา ที่มีโอกาสได้เจอผีบ่อย..!

เมื่อเจอบ่อย ๆ ก็มีความเข้าใจว่า ผีที่เรากลัวนักกลัวหนา เพราะว่าหน้าตาน่าเกลียดน่ากลัวนั้น จะว่าไปแล้วน่าสงสารที่สุด เคยถามผีด้วยตัวเองมาว่า "เรื่องอะไรถึงมาเที่ยวหลอกชาวบ้านเขา ?" ผีบอกว่าเขาไม่ได้หลอก ตั้งใจจะมาบอกว่าต้องการความช่วยเหลืออะไร แต่คนเห็นแล้วหนีทุกที ไม่ได้หนีเปล่า ๆ บางทีก็แช่งชักหักกระดูกส่งไปด้วย..!