"จนถึงจุดจอดรถที่วันก่อนพาอาตมาเตลิดลงไป ๕๐ กิโลเมตรทางด้านล่างนั่นแหละ จึงกลายเป็นคนชำนาญทางแล้วก็นำคณะไป เป้าหมายของตอนนี้ทุกคนบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าเบอร์เกอร์คิง..! ที่วันแรกไม่ได้ไปนั่นแหละ รี่เข้าไปถึงก็สั่งกันกระจาย ตรงนั้นก็เอื้อเฟื้อมาก มี wifi มีห้องน้ำ มีน้ำอัดลม มีเบอร์เกอร์คิง ด้วยความที่มีน้ำอัดลม ปกติคนจีนเขาไม่กินน้ำแข็งกัน ปรากฏว่าตรงนั้นมีน้ำแข็งขายด้วย พวกที่ลงมาตอนช่วงบ่ายแล้วยังกินข้าวเย็นได้อยู่ เขาก็มีเบอร์เกอร์คิง มีน้ำอัดลม นั่งกินกันอย่างรื่นเริงบันเทิงใจ
จนกระทั่งพอสมควรแก่เวลา มัคคุเทศก์ก็พาพวกเรามารอรถบัสที่เราเช่าไว้ ที่ว่าตลอด ๑๐ วันต้องอยู่ด้วยเกือบทุกวัน ไปรอตรงสถานที่จอดรถ ซึ่งมีร้านขายของที่ระลึกเป็นสิบ ๆ ร้านเลย ปรากฏว่าไปถึงนี่หมดเกลี้ยงทุกร้าน ทำไมวะ..?! ทุกคนให้ความเห็นว่า น่าจะขายของได้เฉพาะช่วงเช้า พอรถมาส่งนักท่องเที่ยว ขายได้ขายไม่ได้ก็ตอนนั้น พอช่วงสายหรือช่วงบ่าย นักท่องเที่ยวจะเข้าไปเดินในอุทยานกันหมด กลับออกมาอีกทีก็จะค่ำแล้ว มีพวกบ้า ๆ ที่ออกมาเร็วอย่างพวกเรามีไม่กี่คนหรอก เขาก็เลยปิดร้านกันหมด"
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 15-12-2019 เมื่อ 13:34
|