สำคัญที่สุดก็คือ การปฏิบัติธรรมต้องรักษาอารมณ์ใจให้ต่อเนื่อง ยาวนาน ให้มากที่สุด ให้การกระทำทุกอย่างของเราเป็นกรรมฐาน
กินอยู่..มีสติรู้ว่ากิน ยืนอยู่..มีสติรู้ว่ายืน นั่งอยู่..มีสติรู้ว่านั่ง ด่าชาวบ้านเขาอยู่..มีสติรู้ว่าด่าอยู่ แต่กูหยุดไม่ได้ เพราะว่ากูโกรธ..! แต่อย่างน้อย ๆ ก็มีสติก็แล้วกัน จะมีมาก จะมีน้อย ก็แล้วแต่กำลังใจของเราที่เข้าถึง แต่ว่าต้องมีให้ได้ เพราะว่าถ้าไม่มีก็จน..จนอะไร ?
ตอนแรกก็จนบุญก่อน ขาดสติ ขาดปัญญา บุญน้อยก็..จนบุญ หลังจากนั้นไม่รู้หนทางที่จะไปข้างหน้าก็..จนปัญญา ตะเกียกตะกายเต็มที่แล้ว ยังไปไม่ถึงก็..จนความสามารถ ไม่เป็นไร...ทำไป สักวันหนึ่งเราต้องรวยให้ได้
อย่างน้อยก็ดีกว่าคนที่เขาไม่ได้ทำ ประชากรโลกตั้ง ๖,๐๐๐ กว่าล้านคน ที่นับถือพระพุทธศาสนาจริง ๆ มีประมาณ ๔๐๐ ล้านคน
ใน ๔๐๐ ล้านคน เป็นพุทธศาสนามหายานไป ๓๐๐ กว่าล้านคน เป็นเถรวาทอยู่ประมาณ ๑๐๐ ล้านคน ใน ๑๐๐ ล้านคนของเถรวาท จะรู้จักพระนิพพานสัก ๑ ล้านคน ก็หายากมากเลยนะ..!
เอาแค่ประเทศไทยเรา คณะที่ใหญ่ที่สุดก็คือธรรมกาย ลูกศิษย์ถ้านับกันจริง ๆ จัง ๆ มีเป็นล้าน แต่ขอโทษ...พอถามว่าพร้อมจะไปนิพพานชาตินี้ไหม ? แทบทุกคนจะถามกลับมาว่า "นิพพานไปชาตินี้ได้ด้วยหรือ ?" เหตุที่รู้ตรงนี้ก็เพราะว่ากระผม/อาตมภาพคลุกคลีกับสายธรรมกายมาตั้งแต่ต้น เพื่อนฝูงบางคนเป็นระดับผู้บริหารใหญ่อยู่ข้างในโน้น แต่ไม่ได้ไปกับเขาด้วย เพราะว่าเห็นอะไรที่แปลก ๆ มาตั้งแต่แรก
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 09-05-2022 เมื่อ 03:12
|