[เถรี]

แต่ว่าตรงนี้กระผม/อาตมภาพรอดตัวแน่นอน เพราะว่าในปีแรกที่ออกจากวัดท่าซุงไปอยู่ที่เกาะพระฤๅษี เมื่อพระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านมาบอกว่า "แกช่วยสร้างศาลาสักหลังหนึ่ง เผื่อมีคนมาหา แกจะได้มีที่ให้เขาหลบแดดหลบฝน" กระผม/อาตมภาพกราบเรียนหลวงพ่อท่านไปว่า "ถ้าหากว่ามีคนมา ส้วมสำคัญกว่าศาลาอีกครับ" พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านบอกว่า "ข้าก็กำลังจะสั่งให้แกสร้างส้วมด้วย"

กระผม/อาตมภาพรู้ท่า ถึงได้กราบเรียนพระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านไปว่า "หลวงพ่อจะให้ทำอะไรบ้าง โปรดบอกมาทีเดียวเลยครับ กระผมไม่ชอบฟังหลาย ๆ ครั้ง เพิ่มขึ้นมาทีละเล็กทีละน้อย ในลักษณะแบบเดียวกับหลวงพ่อ"

ก็คือ องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น เริ่มการสร้างวิหารแก้ว ๑๐๐ เมตร ด้วยการให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านทำเป็นเพิงหมาแหงนเท่านั้น แล้วไป ๆ มา ๆ เพิงหมาแหงนก็กลายเป็นมหาวิหารแก้ว ๑๐๐ เมตรอย่างที่เห็นอยู่ในปัจจุบัน

พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านทราบดีว่า กระผม/อาตมภาพเป็นคนพูดน้อย ดังนั้น..จึงได้บอกว่าจะต้องสร้างอะไรบ้าง ปรากฏว่ามีทั้งศาลา มีทั้งห้องน้ำ มีทั้งกุฏิพระ โรงครัว ห้องเก็บพัสดุและอาคารแทนโบสถ์ กระผม/อาตมภาพคิดจะหาทางเบี้ยว จึงได้กราบเรียนหลวงพ่อไปว่า "จะให้กระผมสร้างก็ได้ แต่ต้องไม่ให้กระผมขอใครแม้แต่บาทเดียว..!"

พระเดชพระคุณหลวงพ่อมองหน้าแล้วถามว่า "แกต้องการแบบนั้นแน่นะ ?" กระผม/อาตมภาพกราบเรียนว่า "ครับ" ในเมื่อเป็นเช่นนั้น พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านจึงได้บอกว่า "ถ้าแกจะเอาอย่างนั้นก็ได้" ตั้งแต่บัดนั้นมาจนบัดนี้ กระผมซึ่งไม่ได้ขอใครแม้แต่บาทเดียว ก็ต้องทำสารพัดงานมา เป็นระยะเวลาที่ยาวนานเกือบ ๓๐ ปีแล้ว..!

ดังนั้น...ตรงจุดนี้ที่พระเดชพระคุณพระเทพมหาเจติยาจารย์ หรือหลวงพ่อเจ้าคุณอาจารย์ชัยวัฒน์ท่านบอกกล่าวเอาไว้ว่า การเป็นเจ้าอาวาสนั้น อย่าคลุกคลีกับญาติโยมใกล้ชิดจนเกินไป อย่าห่างเหินจนเกินไป และขณะเดียวกัน ก็อย่าขอเขามากจนเกินไป จึงเป็นเรื่องที่เจ้าอาวาสใหม่ควรที่จะตระหนักเป็นอย่างยิ่ง