[เถรี]

พิธีในวันนี้ องค์ประธานก็คือ พระเดชพระคุณพระพรหมมงคลวัชราจารย์ (ไสว วฑฺฒโน) พระอนุชาของสมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก (อมฺพรมหาเถร) ซึ่งท่านเป็นเจ้าอาวาสวัดศรีสุริยวงศารามวรวิหารในจังหวัดราชบุรี ในเมื่ออยู่จังหวัดเดียวกัน ถึงเวลามีงานมีการอะไร ก็เท่ากับว่าเป็นพระผู้ใหญ่สำคัญที่ทางเจ้าภาพต้องนิมนต์อยู่แล้ว ท่านก็มาเจิมและจุดเทียนชัย เทียนวิปัสสี แล้วก็เป็นประธานในพิธีหล่อพระ

เมื่อเสร็จพิธีแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ลาท่านเจ้าภาพ แล้วก็ออกเดินทางเพื่อไปยังวัดอุทยาน เตรียมตัวที่จะรับงานต่อในวันพรุ่งนี้ แต่เนื่องจากว่าถึงเวลาในการบันทึกเสียงธรรมจากวัดจากวัดท่าขนุนแล้ว จึงได้ทำการบันทึกเสียงในระหว่างเดินทาง เพราะว่าเท่าที่ผ่านมานั้น การบันทึกเสียงบนรถยนต์ก็ได้ผลดีเช่นเดียวกัน

สิ่งทั้งหลายทั้งปวงที่เล่ามานี้ จะว่าไปแล้วไม่ใช่สิ่งอัศจรรย์ ถือว่าเป็นของแถมสำหรับนักปฏิบัติ ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายสามารถทำจิตทำใจของตนเองให้สงบระงับได้ ถ้าในวิสัยเดิมของท่านมาในด้านวิชชา ๓ อภิญญา ๖ หรือว่าปฏิสัมภิทาญาณ ๔ เมื่อใจของท่านสงบได้ที่ สิ่งต่าง ๆ ทั้งหลายเหล่านี้ก็จะปรากฏขึ้นมาเอง ซึ่งกระผม/อาตมภาพได้ย้ำหนักย้ำหนาว่า "เป็นของแถมในการปฏิบัติ" แต่ในเมื่อเป็นของแถม ก็มักจะเป็นสิ่งที่ผู้คนต้องการ

ถ้าหากว่าท่านทั้งหลาย โดยเฉพาะญาติโยมที่ฟังอยู่ ลองพินิจพิจารณาดูก็จะเห็นว่า ในการซื้อข้าวซื้อของนั้น บางทีท่านไม่ได้ต้องการสินค้าหลัก หากแต่เห็นแก่ของแถมถึงได้ซื้อ..! ในเรื่องของการปฏิบัติธรรมก็เช่นกัน แม้ว่าในทิพจักขุญาณต่าง ๆ เป็นแค่ของแถมในการปฏิบัติ แต่ว่าหลายต่อหลายท่านก็ทำเพื่อของแถมนี้โดยตรง เพียงแต่ว่าวางกำลังใจผิด

คำว่า วางกำลังใจผิด ในที่นี้ก็คือ ทำเพราะว่าอยากได้ ในเมื่อทำเพราะอยากได้ เป็นการเอากิเลสนำหน้า ตัณหานำทาง ท่านทั้งหลายทำไปเท่าไร โอกาสที่จะได้ก็ไม่มี จนกว่าท่านจะวางกำลังใจเอาไว้ว่า เรามีหน้าที่ทำ สิ่งทั้งหลายเหล่านี้จะได้หรือไม่ได้ จะมีหรือไม่มี ก็ไม่เป็นไร

ถ้าสามารถทำกำลังใจแบบนี้ได้ ท่านทั้งหลายก็จะสามารถเข้าถึงทิพจักขุญาณได้ ตามวาสนาบารมีที่ตนเองบำเพ็ญมา แต่ถ้าหากว่าทำกำลังใจแบบนี้ไม่ได้ ยังคงทำเพราะอยากได้ ทำเพราะอยากมี ท่านทั้งหลายก็แทบจะไม่มีโอกาสเข้าถึงได้เลย