[เถรี]

วันมะรืนนี้กระผม/อาตมภาพก็จะไปรับรางวัลจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงวัฒนธรรม ในฐานะหน่วยงานที่ทำคุณประโยชน์ต่อกระทรวงวัฒนธรรม หน่วยงานที่ว่าก็คือสภาวัฒนธรรมอำเภอทองผาภูมิ ที่กระผม/อาตมภาพเป็นพระรูปเดียวที่เป็นประธานสภาวัฒนธรรมในระดับอำเภอ อีก ๘๗๗ อำเภอ มีแต่ฆราวาสเป็นประธานสภาทั้งนั้น..!

ที่นำเอามาบอกกล่าวนี้ อยากจะเน้นย้ำตรงจุดที่ว่า การงานทุกอย่างที่เราทำ อย่าปล่อยให้คั่งค้าง เด็กนักเรียน ถ้าหากว่าทิ้งการบ้านให้ค้าง พอของใหม่เข้ามาทับถมกันมาก ๆ เข้าก็จะท้อหมดกำลังใจ ผู้ใหญ่ถ้าหากว่าทิ้งงานในหน้าที่ให้ค้าง เมื่อถึงเวลากลายเป็น "ดินพอกหางหมู" หน่วยงานนั้น ๆ ก็หาความเจริญไม่ได้

ตรงนี้มีเรื่องขำที่หัวเราะไม่ออก ก็คือลูกอ้อย (ศัลยา จันทร์อุ่ย) เมื่อได้รับการบรรจุเป็นเจ้าพนักงานขององค์กรสวนยางแห่งหนึ่ง ด้วยความที่เป็นผู้เชี่ยวชาญในการทำการวิจัยต่าง ๆ เกี่ยวกับยาง เข้าไปถึงเมื่อเห็นงานที่กองอยู่บนโต๊ะของตน ก็กวาดวันเดียวเรียบวุธ..! เมื่อเอางานไปส่งก็ต้องยืนตาปริบ ๆ เพราะเจ้านายด่าเอาว่า "แกทำวันนี้จนหมด แล้วอีก ๘ เดือนข้างหน้า แกจะทำอะไร !?"

ที่บอกว่าหัวเราะไม่ออก ก็เพราะว่าเขาคิดจะทำเฉพาะหน้าที่ซึ่งตนเองรับผิดชอบเท่านั้น เวลาว่างที่เหลือจะทำการทำงานเชิงรุกอย่างไรก็ทำไป จะได้ไม่ต้องมีภาระงานมาเตะถ่วงอยู่ แต่ก็อย่างว่า...ทุกคนอยู่กับแบบ "เช้าชามเย็นชาม" เอางานกองไว้บนโต๊ะเพื่อให้คนอื่นเขารู้ว่ามีงาน ทั้ง ๆ ที่งานทั้งหลายเหล่านี้สามารถทำเสร็จภายในวันเดียว แต่เขาตีกรอบเอาไว้ว่า ต้องทำถึง ๘ เดือน..!

ตรงจุดนี้กระผม/อาตมภาพสมัยรับราชการทหารอยู่ เคยโดนตั้งคณะกรรมการสอบสวนมาแล้ว เนื่องจากว่ามีทหารผลัด ๒ ปี ๒๕๒๑ ท่านหนึ่ง เมื่อปลดประจำการแล้ว ก็ต้องเดินเรื่องเพื่อย้ายชื่อกลับเข้าสู่ทะเบียนบ้านตามเดิม ปรากฏว่ามาจนถึงปี ๒๕๒๓ ที่กระผม/อาตมภาพไปทำหน้าที่เสมียนกองร้อยอยู่ เขายังเดินเรื่องไม่เสร็จ..!

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น กระผม/อาตมภาพเห็นว่าการที่เดินทางจากโคราชมากาญจนบุรี ไม่ใช่เรื่องง่าย ยิ่งสมัยนั้นรถราก็หายาก ถนนหนทางก็ไม่สะดวก จึงดำเนินการให้เขาเสร็จภายในครึ่งวัน ก็คือพอทำเอกสารต่าง ๆ เสร็จ ก็ไปเดินไล่ให้ผู้บังคับบัญชาที่รับผิดชอบตามระดับชั้นเซ็นอนุมัติ ปรากฏว่าเสร็จงานนั้น กระผม/อาตมภาพโดนตั้งคณะกรรมการสอบสวน..! เข้าใจว่าไปรับ "เงินใต้โต๊ะ" ถึงได้กระตือรือร้นที่ช่วยเขาขนาดนั้น

นี่คือการทำงานของข้าราชการส่วนหนึ่ง ก็คือเตะถ่วงดึงเรื่องเอาไว้ เพื่อรอการ "หยอดน้ำมัน" หรือรอการยัด "เงินใต้โต๊ะ" เป็นการหากินได้ทุกรูปแบบ โดยไม่ได้คำนึงว่าจะเป็นความเดือดร้อนของผู้อื่นหรือเปล่า