[เถรี]

เมื่อพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุงท่านทราบเข้า ก็บอกว่า "สมน้ำหน้ามัน..! ไม่ได้มีคุณความดีอะไรเลย แต่ดันไปเรียกเทวดา ก็เท่ากับไปจิกหัวใช้เขา ยังบุญที่เขาละอายชั่วกลัวบาป ก็เลยแค่ถีบส่งเบา ๆ ไม่เช่นนั้น..อาจจะถึงขนาดหัวร้างคางแตกก็เป็นได้..!"

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น กระผม/อาตมภาพที่เห็นแก่งานเพื่อน จึงต้องออกหน้าอาราธนาแทน แต่ว่าเป็นการอาราธนาแบบไม่บอกกล่าวกับผู้ใด เพราะเกรงว่าทางเจ้าภาพจะเสียกำลังใจ แล้วเพื่อนฝูงพอรู้เรื่องเข้า ดีไม่ดีอาจจะเรียกใช้กันชนิดหัวไม่วางหางไม่เว้น

เมื่อขึ้นสู่ที่อาสนะซึ่งเขาจัดเอาไว้ให้ ตอนแรกกระผม/อาตมภาพก็เล็งอาสนะที่อยู่ที่มุมไกลที่สุด เนื่องจากว่าเขาจัดพระเกจิอาจารย์นั่งปรกคุมธาตุด้วยกัน ๕ รูป ซึ่งผู้ที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักกันทั่วก็คือ ท่านเจ้าคุณพระภาวนาวิสุทธิโสภณ วิ. หรือหลวงพ่อสุรศักดิ์ วัดประดู่พระอารามหลวง ท่านเจ้าคุณพระมงคลพัฒนาภรณ์ หรือหลวงพ่อดิเรก วัดหลักสี่ราษฎร์สโมสร แล้วก็พระครูโสภิตวิริยาภรณ์ หรือหลวงพ่ออิฏฐ์ วัดจุฬามณี เป็นต้น

แต่ว่าในเมื่อทุกคนไปยึดสี่มุมเสียแล้ว ตรงกลาง กระผม/อาตมภาพก็ต้องรับบทหนักไปโดยปริยาย เรียกว่าสถานการณ์บังคับให้เด่น ไม่เด่นก็ไม่ได้ เพราะว่าไม่มียอมใครมานั่ง..!

ในเมื่อรับผิดชอบตรงนั้น เมื่อกราบอาราธนาบารมีหลวงพ่อวัดบ้านแหลมขอให้ท่านสงเคราะห์ ปรากฏว่าองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าศรีศากยมุนี วัดเอ็นเช่ เมืองกังต็อก นครรัฐสิกขิมโผล่มาแทน ก็ยังสงสัยอยู่ว่าทำไมพระองค์ท่านถึงมาได้ ? พระองค์ท่านตรัสว่า "จำได้ไหมว่าเราเพิ่งจะพบกันมา ?" ก็กราบเรียนว่า "จำได้พระเจ้าข้า เพราะว่ารูปถ่ายที่ได้มานั้น ยังมีดวงแก้วปาฏิหารย์ลอยให้เห็นอย่างชัดเจน"

ท่านบอกว่า "เรื่องของพุทธบารมีนั้นไม่มีสิ่งใดประมาณ ไม่มีสิ่งกั้นได้ ก็ในเมื่อเราเพิ่งพบกัน ก็เลยมาในรูปลักษณะนี้ให้เห็นอีกวาระหนึ่ง" กระผม/อาตมภาพจึงกราบอาราธนาบารมีท่านช่วยเสกรูปหล่อหลวงพ่อวัดบ้านแหลมองค์จำลองและวัตถุมงคลทั้งหมดในพิธีนั้น